ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Εσείς έχετε καμία αμφιβολία ότι ο Αντώνης Σαμαράκης είχε φανταστεί τελείως διαφορετικά τη Βουλή των Εφήβων; Σε σημείο που να έβαζε κανείς στοίχημα ότι αν παρακολουθεί τις εργασίες της, θα δυσκολεύεται να μην μελαγχολήσει…
Βλέποντας τους νέους «βουλευτές» στα έδρανα του Κοινοβουλίου να εκστομίζουν κοινοτυπίες, να χρησιμοποιούν ξύλινο λόγο, να μην διαφέρουν σε τίποτα από ένα πολιτικό προσωπικό επιεικώς ξεπερασμένο, είναι να αναρωτιέσαι…
Πόσο πρόωρα γέρασε η Βουλή των Εφήβων; Ώστε τα μέλη της να ακούγονται λες και πρόκειται για πολιτικά στελέχη τα οποία πέρασαν πολλά χρόνια και θητείες στα έδρανα του Κοινοβουλίου;
Και, σε τελική ανάλυση, ποιος τους είπε ότι πρέπει να συμβιβαστούν με το σύστημα που θα έπρεπε να ανανεώσουν; Αν όχι, να ανατρέψουν;
Η διαρκής ανανέωση συνιστά σύμφυτη παράμετρο μιας κοινωνίας που προοδεύει. Αλλιώς, η πρόοδος αναστέλλεται. Και η κοινωνία παραδίδεται στους μέτριους. Όπως δηλαδή συμβαίνει με την Ελλάδα…
