ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η συζήτηση που διεξήχθη στο γερμανικό Κοινοβούλιο για την ενίσχυση του EFSF ήταν μπολιασμένη με άρωμα Ευρώπης, καθώς η Άνγκελα Μέρκελ υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να εμφανιστεί αλληλέγγυα των χωρών που δοκιμάζονται. Να στείλει το μήνυμα ότι η Γερμανία πιστεύει σε ένα κοινό ευρωπαϊκό όραμα, στη βάση της αξιοπρέπειας των λαών, και όχι της οικονομικής υποδούλωσης. Να αποτινάξει την κατηγορία του «μπουρλοτιέρη» της Ενωμένης Ευρώπης.
Όπως αναμενόταν, η ομιλία της Γερμανίδας Καγκελαρίου είχε κυρίως… άρωμα Ελλάδας. Σε εμάς αναφέρθηκε, μιας και κατανοεί ότι είναι υποχρεωμένη να πείσει φίλους, συμμάχους αλλά και πολιτικούς αντιπάλους, για την αναγκαιότητα στήριξης μιας χώρας την οποία οι Γερμανοί δεν αγάπησαν ποτέ. Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, προκειμένου να μην καταρρεύσει η ευρωζώνη, και βιώσει το Βερολίνο αρνητικές επιπτώσεις.
Από την ομιλία της Μέρκελ ωστόσο, φάνηκαν και οι πραγματικές στοχεύσεις της. Που δεν είναι άλλες από τη… λεηλασία μιας Ελλάδας σε υστέρηση, αδυναμία και ανάγκη. Θέλει να αγοράσει… σε τιμή ευκαιρίας.
Γι’ αυτό και μίλησε για χρήματα που υπάρχουν, μέσω των επενδυτικών προγραμμάτων που η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να αξιοποιήσει και να απορροφήσει. Επενδύσεις σε… γερμανικά κεφάλαια, φυσικά.
Απαίτησε μεταρρυθμίσεις. Ζήτησε κι άλλο «αίμα», στο περιθώριο των χθεσινών ανακοινώσεων του Ευάγγελου Βενιζέλου. Και φρόντισε να ξεκόψει και πάλι κάθε συζήτηση γύρω από την έκδοση ευρωομολόγου.
Για τον επίλογο μάλιστα, άφησε το καλύτερο: Επέρριψε ευθύνες στην κυβέρνηση Σρέντερ, που το 2001 προσυπέγραψε την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, από το 2002. Παραβλέποντας ότι αν δεν είχαμε γίνει δεκτοί στην ευρωζώνη, εκείνη δεν θα μπορούσε σήμερα, ούτε να εκβιάζει, αλλά ούτε και να παζαρεύει την εθνική υπερηφάνεια μιας χώρας.
