ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Γιώργος ατύχησε σε αυτή την πρωθυπουργική θητεία που ξεκίνησε με τον εκλογικό θρίαμβο του 2009. Ο Πρωθυπουργός κλήθηκε να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας, με κυρίαρχο ζητούμενο την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, και την αποφυγή της χρεοκοπίας, με τις γνωστές… παρενέργειες.
Δυο χρόνια μετά από εκείνη την επικράτηση, το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ίδιος μοιάζουν σήμερα να μετρούν αντίστροφα τον χρόνο για τις επόμενες εκλογές, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα τους στείλουν και πάλι σε ρόλο Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Ενώ, τα δεδομένα θα ήταν προφανώς πολύ διαφορετικά αν αυτή η θητεία Παπανδρέου διεξαγόταν στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων και της εξωτερικής πολιτικής. Δηλαδή, των τομέων που ο Πρωθυπουργός γνωρίζει «με κλειστά μάτια», και θα μπορούσε να κινηθεί με μεγαλύτερη ευχέρεια και πολιτική άνεση.
Τα πράγματα ωστόσο εξελίχτηκαν διαφορετικά. Και έτσι, ο Γιώργος Παπανδρέου ταξιδεύει σήμερα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, για μια σειρά από επαφές πρώτης γραμμής, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, προσδοκώντας ουσιαστικά να πάρει το «χρίσμα», προκειμένου να διαχειριστεί με αξιοπρέπεια την πολιτική αποστρατεία του.Δηλαδή, να εξασφαλίσει τις εγγυήσεις που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία, άρα και στην Κυβέρνησή του να προχωρήσει σε λείανση των πρόσφατων αντιλαϊκών μέτρων, ώστε στις επόμενες εκλογές, εφόσον τις πραγματοποιήσει περίπου την άνοιξη του 2012, να έχει πιθανότητες να αποφύγει μια βαριά ήττα.
Μια ήττα από την οποία το ΠΑΣΟΚ, αλλά πολύ πιθανόν και ο παπανδρεϊσμός, δεν θα καταφέρουν να συνέλθουν ποτέ. Και θα αποτελέσει το εφαλτήριο ιστορικών πολιτικών εξελίξεων, στον ευρύτερο χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς.
