ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Όταν το 1990 ξεκίνησε η δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, για το σκάνδαλο Κοσκωτά, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και τότε Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, επέλεξε να μην παρουσιαστεί στην αίθουσα. Επικαλέστηκε «πολιτική δίωξη» και μείωσε απαξιωτικά για τη Δικαιοσύνη, αφήνοντας σαφή υπονοούμενα για ποδηγέτησή της.
Στα χνάρια του χαρισματικού ηγέτη, ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ, επέλεξε επίσης να μην παραστεί στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου ξεκίνησε η ακροαματική διαδικασία για τις εις βάρος του κατηγορίες, αναφορικά με την υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, την περίοδο που ήταν δήμαρχος στην Πόλη του Φωτός, το Παρίσι.
Οι συνήγοροι του Ζακ Σιράκ προσκόμισαν στο δικαστήριο βεβαίωση την οποία υπογράφουν οι θεράποντες γιατροί του άλλοτε ηγέτη της γαλλικής Κεντροδεξιάς, σύμφωνα με την οποία ο Σιράκ πάσχει από σοβαρές νευρολογικές διαταραχές και έχει απώλεια μνήμης. Με αποτέλεσμα να μην συνίσταται η παρουσία του στο δικαστήριο, καθώς δεν είναι σε θέση να συνδράμει ουσιαστικά στην προσπάθεια εξεύρεσης της αλήθειας και απονομής δικαιοσύνης.
Το κατά πόσο οι θεράποντες γιατροί του Ζακ Σιράκ λένε την αλήθεια, είναι μια παράμετρος για την οποία κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Ειδικά αν ανακαλέσει στη μνήμη του το γεγονός ότι πριν από περίπου ένα μήνα, ο Ζακ Σιράκ ακούστηκε να λέει δημοσίως ότι ο επικρατέστερος από τους υποψηφίους του Σοσιαλιστικού Κόμματος για το προεδρικό χρίσμα, Φρανσουά Ολάντ, θα ήταν ένας εξαιρετικός Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και ο ίδιος θα μπορούσε να τον ψηφίσει, υπονοώντας προφανώς ότι θα τον προτιμούσε από τον… μισητό εσωκομματικό αντίπαλό του, Νικολά Σαρκοζί.
Να υποθέσει κανείς ότι όταν ο Ζακ Σιράκ προχωρούσε στις παραπάνω πολιτικές διαπιστώσεις, δεν τον ταλαιπωρούσαν ακόμη… νευρολογικές διαταραχές. Ούτε είχε… απώλεια μνήμης. Ή μήπως ακριβώς αυτές οι διαπιστώσεις επιβεβαιώνουν την ιατρική γνωμάτευση;
