ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Το Κίνημα που επένδυσε όσο κανένας άλλος πολιτικός φορέας του τόπου, στη σημειολογία και την επικοινωνιακή διαχείριση της πραγματικότητας, μοιάζει να παρέδωσε τα όπλα, υπό το βάρος της αδυναμίας να αντιμετωπίσει τις συνέπειες από την επιβολή του Μνημονίου στην ελληνική κοινωνία.
Ένα Μνημόνιο που, ας μην ξεχνάμε ότι προέκυψε ως μερική εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, και φέρει την υπογραφή ενός Παπανδρέου, του 3ου από την ίδια πολιτική δυναστεία που κάθισε στην καρέκλα του πρωθυπουργού.
Οι ανακοινώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου για τον «ακρωτηριασμό» των δημοσίων υπαλλήλων, που λειτουργεί ως ντόμινο για δραματική αύξηση της ανεργίας, μείωση της αγοραστικής δυνατότητας των Ελλήνων και πολλαπλασιασμό των λουκέτων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ήταν ο πρόλογος του κεφαλαίου της «πολιτικής μετανάστευσης» του ΠΑΣΟΚ.
Η χθεσινή αποστροφή του Γιώργου Παπανδρέου για «έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια», ακόμη και στην περίπτωση που αποδοθεί σε φραστική αστοχία του Πρωθυπουργού, ήταν η υπογραφή του τέλους του μυθιστορήματος του ΠΑΣΟΚ.
Οι δε σημερινές εξαγγελίες για νέα «επιδρομή» στα ελληνικά νοικοκυριά, λειτουργούν περίπου ως το κερασάκι σε μια πικρή τούρτα. Ανήμερα της 10ης επετείου από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, το ΠΑΣΟΚ βιώνει τη δική του «11η Σεπτεμβρίου». Βλέποντας να καταρρέουν οι σχέσεις και οι αναφορές του σε κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά το πίστεψαν, το στήριξαν και του επέτρεψαν να αγκιστρωθεί στην εξουσία.
Η ιστορική ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτές οι τελολογικού χαρακτήρα εξελίξεις, λαμβάνουν χώρα με πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργό, τον γιο του ανθρώπου που το εμπνεύστηκε και το ίδρυσε. Η Ιστορία άλλωστε, για να μην ξεχνάμε τις ρήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, έχει… χρονοντούλαπο.
