Μια κατασκήνωση-πρότυπο λειτουργεί στον Αγιο Νικόλαο Χαλκιδικής. Στις εγκαταστάσεις της φιλοξενούνται παιδιά με διαβήτη τύπου 1, τα οποία όχι μόνο χαίρονται το παιχνίδι και τη θάλασσα, αλλά με την καθοδήγηση ομάδας ειδικών μαθαίνουν για την πάθησή τους και εκπαιδεύονται στο να φροντίζουν τον εαυτό τους.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΜΑΡΙΑ ΛΙΤΟΥ
Μερικοί από τους μικρούς παραθεριστές ίσως να μη φαντάζονταν ποτέ ότι θα περνούσαν τόσο ξένοιαστες διακοπές, η πρωτοβουλία όμως που ξεκίνησε από μερικούς γιατρούς και υλοποιεί η ΧΑΝΘ τους δίνει πλέον κάθε χρόνο αυτήν την ευκαιρία. Το φετινό καλοκαίρι, για έντεκα ημέρες, μέχρι τις 19 Αυγούστου, η κατασκήνωση θα συνεχίσει να σφύζει από ζωή, όπως μαρτυρούν οι φωνές και τα χαμόγελα των 238 μικρών κατασκηνωτών, ηλικίας 7-14 ετών, από τους οποίους οι 38 έχουν διαβήτη τύπου 1 (το πάγκρεάς τους παράγει ελάχιστη ή καθόλου ινσουλίνη και έχουν απόλυτη εξάρτηση από τη χορήγησή της), αλλά συμμετέχουν σε όλα. Οι δραστηριότητες είναι κοινές για όλα τα παιδιά και τους εφήβους χωρίς διακρίσεις, έτσι ώστε να καταπολεμάται η κοινωνική απομόνωση και να καλλιεργείται η αυτοεκτίμηση.
«Ολα τα παιδιά, με διαβήτη ή χωρίς, βρίσκονται πλέον στους ίδιους χώρους και περνούν το χρόνο τους μαζί, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε τα πρώτα χρόνια, όταν τα διαβητικά παιδιά ήταν απομονωμένα σε άλλο χώρο. Είναι πολύ σημαντικό ότι τα παιδιά με διαβήτη έχουν μάθει πλέον να μη φοβούνται και να μην κρύβουν την πάθηση. Τα υπόλοιπα τα αποδέχονται ως ισότιμα, ενώ στην αρχή τα έβλεπαν από απόσταση», λέει στον «Α» ο Αντώνης Τουρνάς, διευθυντής της κατασκήνωσης. Αυτό είναι αποτέλεσμα, όπως εξηγεί, της συστηματικής δουλειάς που γίνεται ομαδικά. «Οι μικροί μαθητές παρακολουθούνται από οκταμελές επιτελείο με γιατρούς, διατροφολόγο, νοσηλεύτριες και φοιτήτριες Ιατρικής. Ορισμένα έχουν συνεχώς επάνω τους τη συσκευή έγχυσης ινσουλίνης, αλλά κάνουν τη θεραπεία τους και με τις οδηγίες των ειδικών μαθαίνουν να διαχειρίζονται την πάθησή τους για να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής τα επόμενα χρόνια», προσθέτει.
Παιχνίδι και εκπαίδευση
Μπορεί ο ήλιος και η θάλασσα να απαιτούν ακόμα περισσότερη προσοχή στην περίπτωση των διαβητικών, για όσους όμως βρίσκονται σ' αυτήν την κατασκήνωση τα πράγματα είναι καλύτερα. Οι μικροί παραθεριστές παρακολουθούνται στενά από τους ειδικούς, γεγονός που τους επιτρέπει να χαρούν τις διακοπές τους, κολυμπώντας και συμμετέχοντας σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, αρκεί να προσέχουν το διαιτολόγιό τους και να είναι συνεπείς στις μετρήσεις τους. «Στόχος μας είναι το παιδί να μάθει να ανεξαρτητοποιείται και να αντιμετωπίζει πρακτικά το διαβήτη. Δεν είναι λίγο ένας 7χρονος να κάνει μόνος του ενέσεις ινσουλίνης, ενώ στο σπίτι δεν το έκανε. Δε διαχωρίζουμε τα παιδιά σε διαβητικά και μη, απλώς όσα έχουν διαβήτη ξέρουν ότι πρέπει να μετριούνται τακτικά και να διασφαλίζουν ότι βρίσκονται σε καλή κατάσταση για να μπορούν να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δραστηριότητα. Ισως οι ημέρες της κατασκήνωσης να μην είναι αρκετές για να αντιμετωπιστεί η προκατάληψη κατά του διαβήτη, αλλά το παλεύουμε...», αναφέρει η Μαρία Παπαδοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας του ΑΠΘ στο Ιπποκράτειο.
Σημαντικό ρόλο έχει αναλάβει και ο διαιτολόγος-συνεργάτης του Ιπποκρατείου, Τάσος Βαμβάκης. Οπως τονίζει στον «Α», «με τη βοήθεια του διαιτολόγου τα παιδιά μαθαίνουν να υπολογίζουν την περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες της τροφής που καταναλώνουν σε κάθε γεύμα της ημέρας. Ανάλογα με τη δραστηριότητά τους, αλλάζουμε όταν χρειάζεται και τις μονάδες της ινσουλίνης. Κατά τα άλλα, είναι ελεύθερα να τρώνε όπως τα υπόλοιπα παιδιά, εκπαιδεύονται όμως να τρώνε τακτικά, γιατί αυτό είναι σημαντικό για τη ρύθμιση του σακχάρου. Στη σωστή αξιολόγηση του σακχάρου βοηθά και η ποιοτική διατροφή, κάτι που εδώ γίνεται στην πράξη». Οπως θυμούνται πολλοί κατασκηνωτές -εκ των οποίων αρκετοί είναι διαβητικοί και συμμετέχουν στη διοργάνωση από το 1995-, η ιδέα για τη λειτουργία της πρωτότυπης αυτής κατασκήνωσης ξεκίνησε από την κ. Παπαδοπούλου και το γιατρό της Α' Παθολογικής του Ιπποκρατείου, Νίκο Σάιλερ, οι οποίοι είχαν εργαστεί σε αντίστοιχη κατασκήνωση διαβητικών στην Αγγλία.
Στόχος των υπευθύνων της κατασκήνωσης είναι την επόμενη χρονιά να φιλοξενηθούν, εκτός από τα παιδιά που πάσχουν από διαβήτη, και μικροί μαθητές οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα παχυσαρκίας.
