ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η Ουάσινγκτον έχει ιδρώσει πολιτικά τα τρία τελευταία χρόνια, να ενισχύει παράπλευρα τον Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, σε μια εύλογη προσπάθεια να καταστεί ο Ρώσος Πρόεδρος «ισοϋψής» του Βλαντιμίρ Πούτιν. Και επομένως, να προκαλέσει σύγχυση επιλογής στους Ρώσους ψηφοφόρους, ως προς το ποιος αξίζει περισσότερο να βρίσκεται στο Κρεμλίνο, μετά τις προεδρικές εκλογές του 2012.
Ο άλλοτε προστατευόμενος του Βλαντιμίρ Πούτιν, καλλιεργεί μεθοδικά το προφίλ της μεταρρυθμιστικής δύναμης, ενός πολιτικού ο οποίος μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματικός με τον μέντορά του, χωρίς όμως να ασπάζεται τις «απόλυτες» πεποιθήσεις και μεθόδους του ηγέτη ο οποίος άλλαξε τη ροή της ιστορίας για τη σύγχρονη Ρωσία, και αποκατέστησε τη θέση της ως μιας εκ των σύγχρονων υπερδυνάμεων, μαζί με τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Στο πλευρό του Μεντβέντεφ συνασπίζεται και ένα τμήμα της επιχειρηματικής ελίτ της Ρωσίας, που θα ήθελε μια διαφορετική αναδιανομή του πλούτου και της δύναμης που απορρέει από τους φυσικούς πόρους της χώρας, σε σχέση με το μοντέλο το οποίο είχε επιλέξει και υλοποιήσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Με τις εκλογές να πλησιάζουν σε μερικούς μήνες, Πούτιν και Μεντβέντεφ δεν έχουν αποφασίσει ακόμη να λήξουν την… παρεξήγηση. Δεν ανακοινώνουν ποιος από τους δυο θα είναι υποψήφιος Πρόεδρος στην αναμέτρηση του 2012, δεσμεύονται ωστόσο για το ότι δεν θα κονταροχτυπηθούν.
Στη Μόσχα, αλλά και σε ολόκληρη τη Ρωσία, η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι ακόμη και από το αξίωμα του πρωθυπουργού, τα τελευταία χρόνια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν εκείνος που ασκούσε την πραγματική εξουσία. Και μάλλον θα συνεχίσει να το κάνει, ακόμη κι αν ο Μεντβέντεφ παραμείνει στο Κρεμλίνο για δεύτερη συνεχόμενη θητεία.
Μια επιστροφή του Πούτιν στο Κρεμλίνο ωστόσο, θα είχε εκκωφαντική σημειολογία. Και για έναν λαό σαν τον ρωσικό, που κινητροδοτείται από την ψυχοσύνθεσή του, θα προσέφερε έναν επαρκή λόγο για να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Οι «σκιώδεις ζυμώσεις» που διενεργούνται στο παρασκήνιο τις τελευταίες εβδομάδες, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο άλλοτε πράκτορας της KGB πήρε τη μεγάλη απόφαση για την ακόμη πιο μεγάλη επιστροφή στο Κρεμλίνο. Και με εμφανίσεις σαν τη χθεσινή του, δεν αφήνει καμία αμφιβολία.
Μεταξύ των πολιτών της Ρωσίας που τον θαυμάζουν σε σημείο λατρείας, και αφού δεν δίστασε να υποβληθεί σε μπρα-ντε-φερ με νεώτερους και δυνατότερους μυϊκά από εκείνον συμπατριώτες του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξαπέλυσε μια πρωτοφανούς σκληρότητας ρητορική επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κατηγόρησε την Ουάσινγκτον για την οικονομική κρίση στην οποία έχει βυθιστεί ο πλανήτης μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008. Υπογράμμισε ότι το δολάριο αποτελεί «παγκόσμιο κίνδυνο» για τη νομισματική σταθερότητα του πλανήτη. Θύμισε σε όλους, με αφορμή και το θρίλερ για την επέκταση του ορίου δανεισμού της αμερικανικής οικονομίας, ότι η υπερδύναμη ζει ουσιαστικά πέρα και πάνω από τις πραγματικές δυνατότητές της. Τους είπε «παράσιτο» της παγκόσμιας οικονομίας.
Μόνο που ο Πούτιν δεν σταμάτησε εκεί. Σχολιάζοντας τις προτροπές της αμερικανικής ηγεσίας για αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία, απάντησε ότι η Μόσχα δεν θα έβλεπε αρνητικά ένα ενδεχόμενο… συγχώνευσης και της Λευκορωσίας.
Αυτή ακριβώς είναι η ποιοτική διαφορά του Βλαντιμίρ Πούτιν από τον Ντιμίτρι Μεντβέντεφ. Και ανταποκρίνεται πλήρως, όχι μόνο στις ανάγκες του ρωσικού λαού, αλλά και στις εθνικές προτεραιότητες που επιτάσσει το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον. Δεν είναι «καλό παιδί», δεν σκοπεύει να γίνει, και θυμίζει ότι σε αντίθεση με τον Λευκό Οίκο που σύρεται πίσω από την ακραία ρητορική του Tea Party, η δική του Ρωσία είναι ισχυρή και αμετακίνητη. Έχετε πλέον αμφιβολίες ότι επιστρέφει;
