ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Η πραγματική επίδραση ενός συμβάντος στην καθημερινότητα, κρίνεται συνήθως σε βάθος χρόνου. Από την πρώτη στιγμή ωστόσο, εκπέμπει τα πρώτα μηνύματα, που οδηγούν σε σχετικά ασφαλή συμπεράσματα, αναφορικά με το αν το πρόσημο θα είναι θετικό ή αρνητικό.
Η Συμφωνία των Βρυξελλών της 21ης Ιουλίου κακοποιήθηκε βάναυσα, κυρίως από τις αγορές, που δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η «παιδική χαρά», ενηλικιώθηκε μέσα σε ένα βράδυ. Η συνέχεια της διήγησης βέβαια, απέδειξε ότι… η παιδική χαρά είναι ακόμη μαζί μας, και ότι η Συμφωνία των Βρυξελλών παραμένει ένα απασφαλισμένο περίστροφο, μέχρι να υλοποιηθεί στην πράξη. Τότε, και μόνο τότε, θα φύγει η σφαίρα με κατεύθυνση τους κερδοσκόπους.
Από εκείνο το βράδυ μέχρι και σήμερα, και σε συνδυασμό με το θρίλερ χρεοκοπίας που έζησαν για αρκετές ημέρες οι Ηνωμένες Πολιτείες, η ευρωζώνη βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο της… λαιμαργίας των κερδοσκόπων. Η Ιταλία, η Ισπανία, και ενδεχομένως σε μια ύστερη φάση το Βέλγιο. Πιθανόν και η Γαλλία, έστω κι αν η αξιολόγησή της παραμένει ΑΑΑ.
Σε αυτόν τον κυκεώνα πιέσεων, η Ελλάδα ως δια μαγείας… χάθηκε από τον χάρτη. Οι κερδοσκόποι δεν ασχολούνται πλέον μαζί μας. Δεν ποντάρουν στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας μας. Αρκούσαν οι εγγυήσεις που έδωσε ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα συνεχίσει να αγοράζει ελληνικά ομόλογα, ακόμη και… χρεοκοπημένα, ώστε να σταματήσουν όλες οι συζητήσεις για την Ελλάδα. Ούτε βαρύγδουπα… καλοπληρωμένα άρθρα στον ξένο Τύπο, ούτε κινδυνολογίες στα όρια της τρομοκρατίας, από αμφισβητούμενης ηθικής και επιστημοσύνης «ειδικούς».
Το συμπέρασμα είναι ότι το βράδυ της 21ης Ιουλίου, αν κέρδισε κάποιος από τη Συμφωνία των Βρυξελλών, ήταν η Ελλάδα. Και όχι φυσικά η αρτηριοσκληρωτική Κυβέρνηση Παπανδρέου, η αξιοπιστία της οποίας συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από τον πάτο του βαρελιού, για το οποίο μίλησε ο νέος «τσάρος» και αέναος δελφίνος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Για του λόγου το αληθές, διαβάστε την… οργή με την οποία μιλούν οι Γερμανοί ψηφοφόροι κατά της Άνγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατηγορώντας τους ότι το Βερολίνο, δηλαδή οι φορολογούμενοι, πληρώνουν τις αμαρτίες της Ελλάδας.
Και ως γνωστόν, ό, τι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γερμανίας, εξυπηρετεί εκείνα της Ευρώπης. Άρα, και της Ελλάδας…
