ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
Όσοι παρακολούθησαν χθες βράδυ ειδήσεις, θα δυσκολεύτηκαν να εντοπίσουν διαφορές ανάμεσα στις εικόνες που έφταναν από την Τρίπολη της Λιβύης, και σε εκείνες από τον… Βόλο της Μαγνησίας.
Η απόφαση για τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού Βόλου, όπως και της Καβάλας, για την εμπλοκή του Αχιλλέα Μπέου και του Μάκη Ψωμιάδη στην υπόθεση με τα στημένα παιχνίδια στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, προκάλεσε τσουνάμι αντιδράσεων και επεισοδίων. Σε σημείο που να ανησυχούν για τη σωματική ακεραιότητά τους, στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην περιοχή.
Οι αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες. Όχι δικαιολογημένες, αλλά αναμενόμενες. Ο αθλητισμός, και ειδικά το ποδόσφαιρο, είναι το πιο μαζικό και ενεργό κοινωνικό κίνημα της εποχής μας. Όσοι ασχολούνται, παθιάζονται και ταυτίζονται με τις ομάδες τις οποίες υποστηρίζουν.
Ειδικά μάλιστα σε μια εποχή προχωρημένης και αδιέξοδης κρίσης, σαν τη σημερινή, ο αθλητισμός γίνεται υποκατάστατο στιγμών χαράς, ενθουσιασμού και αισιοδοξίας, που ο καθένας έχει την ανάγκη να βιώσει.
Η «ταμπακιέρα» της υπόθεσης βέβαια είναι αν τα όσα είπε ο Παύλος Γερουλάνος, ότι η Κυβέρνηση έχει αποφασίσει να φτάσει ως το τέλος την υπόθεση της κάθαρσης στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αποτελούν ειλημμένη απόφαση, και δεν θα… αναθεωρηθούν στην πορεία της εξέλιξης της υπόθεσης, και ανάλογα με τις αντιδράσεις που θα σημειωθούν.
Πιο συγκεκριμένα, και επειδή ο χώρος του ποδοσφαίρου συνιστά ένα «μεγάλο χωριό», στο οποίο όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, το κλειδί της επιτυχίας της προσπάθειας κάθαρσης, είναι το κατά πόσο οι κυρώσεις θα αγγίξουν και τους «μεγάλους» του χώρου. Αυτούς δηλαδή που, στα συνείδηση της κοινής γνώμης, βρίσκονται υπεράνω κριτικής και ελέγχου.
Από το Μέγαρο Μαξίμου και το πρωθυπουργικό γραφείο, ισχυρίζονται ότι εφόσον προκύψουν επαρκή στοιχεία, τα οποία θα ταυτοποιηθούν, δεν θα σταματήσουν μπροστά σε «ονόματα». Και φέρνουν ως παράδειγμα την Ιταλία, εκεί όπου στο παρελθόν υποβιβάστηκαν οι πιο ιστορικοί σύλλογοι του campionato. Η Ελλάδα βέβαια, δυστυχώς, δεν είναι Ιταλία…
