Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

14 μήνες αδίκως πίσω από τα σίδερα: Ο βιασμός που δεν έγινε ποτέ



της Μπέττυς Γιάννα

Ένας βιασμός που δεν έγινε ποτέ και ανάγκασε παρ όλα αυτά έναν άνθρωπο να μείνει 14 ολόκληρους μήνες πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Ο Φ.Μ κατηγορήθηκε για ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα που είναι ο βιασμός και το στίγμα όπως ο ίδιος μας είπε δεν πρόκειται να φύγει ποτέ. Το μόνο που τον παρηγορεί είναι η ομόφωνη αθωωτική του απόφαση από την ελληνική δικαιοσύνη. Το παράξενο είναι πώς τα όργανα της Αστυνομίας παρασύρθηκαν και σχημάτισαν δικογραφία από μια ανυπόστατη και ύποπτης καταγγελία νεαρής κοπέλας.
Στην απολογία του ο ίδιος φώναζε πως ήταν αθώος: «Αρνούμαι την πράξη . Δεν έχω βιάσει καμιά κοπέλα. Δεν έχω σχέση με αυτό που με κατηγορεί. Εγώ ήμουν μαζί με την κοπέλα μου την Ευθυμία και την τιμούσα. Δεν γνωρίζω ούτε το πρόσωπο αυτής της κοπέλας που με κατηγορεί. Δεν έχω κάνει τίποτα . Πιστέψτε με. Δεν τη γνωρίζω αυτή την κοπέλα».
Η δικαίωση του ήρθε όμως 14 μήνες μετά, με αθωωτική απόφαση που εξέδωσε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών.
Το συμπέρασμα από την έκθεση της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών ήταν ξεκάθαρη: « Δεν ανιχνεύθηκε σπερματικό υγρό στο κολπικό, ούτε στο πρωκτικό έκκριμα της Μ.Κ και σύμφωνα με την ανάλυση DNA, δεν υπάρχουν ενδείξεις για πρόσμειξη με βιολογικό υλικό δεύτερο ατόμου»

Τι δήλωσε ο δικηγόρος Γιώργος Κανιάρης για την υπόθεση:

“Δηλώνω απερίφραστα ότι το πιο βαρύ έγκλημα , το έγκλημα των εγκλημάτων είναι ο βιασμός.
Γι’ αυτό και έρχεται βαριά η απαξία αυτού του εγκλήματος από τον νομοθέτη, τους δικαστές, αλλά και την ίδια την κοινωνία.
Όμως, τι γίνεται στις περιπτώσεις, όπως η περιγραφόμενη, που ο κατηγορούμενος για βιασμό νεαρός αθωώθηκε πανηγυρικά και ομόφωνα με 7 – 0 ψήφους (3 των δικαστών και 4 των ενόρκων );
Σύμφωνα με το άρθρο 336 του Ποινικού Κωδικός, ο νομοθέτης απαιτεί για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του βιασμού την συνδρομή των κάτωθι όρων:
• Τον εξαναγκασμό κάποιου σε ακούσια εξώγαμη συνουσία
• Ο εξαναγκασμός του προσώπου να γίνεται με την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου ή με σωματική βία”.
Κανένα στοιχείο εν προκειμένω δεν προέκυπτε και από πουθενά για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του βιασμού.
Πως παρασύρθηκαν τα όργανα της Αστυνομίας και σχημάτισαν δικογραφία από μια και μόνη ύποπτη καταγγελία νεαρής κοπέλας;
Μ ε ποια στοιχεία αυτής της δικογραφίας οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης παρέπεμψαν τον νεαρό στο Κακουργιοδικείο;
Γιατί δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους την ιατροδικαστική έκθεση του επιστήμονος Ιατροδικαστού;
Γιατί δεν έλαβαν υπ’ όψιν την έκθεση ανάλυσης DNA της Βιοχημικού επιστήμονος;
Όπως απεδείχθη πανηγυρικά , ο κατηγορούμενος καμία γενετήσια ορμή του δεν ικανοποίησε, τουναντίον, απεδείχθη περίτρανα η διαστροφή των οργάνων της Αστυνομίας και των λειτουργών της Δικαιοσύνης που τον έστειλαν για 14 μήνες στις φυλακές (προφυλάκιση) και εφόσον δεν στοιχειοθετήθηκε κανένα απολύτως υποκειμενικό ή αντικειμενικό στοιχείο της βαρύτατης αυτής πράξης.
Θύμα λοιπόν του βιασμού δεν ήταν η καταγγέλλουσα αλλά αυτός ο ίδιος ο κατηγορούμενος, θύμα του "βιασμού" της ψυχής του, της ηθικής και της προσωπικότητας του. Ο νεαρός κηρύχθηκε ομόφωνα αθώος. Το στίγμα όμως παραμένει και η αποκατάσταση δεν θα έρθει ποτέ.