ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Η «κίτρινη επανάσταση» την οποία ξεκίνησαν εδώ και λίγες εβδομάδες οι ιδιοκτήτες ταξί, προκαλώντας περαιτέρω ασφυξία στην ήδη αμαυρωμένη διεθνή εικόνα της χώρας, αλλά και ποσοτικά μετρήσιμη, εκκωφαντική ζημιά στον τουρισμό που πάσχιζε να ανακάμψει, προσφέρεται για ποικίλα συμπεράσματα.
Επιβεβαιώνει το βάθος της ανικανότητας μιας Κυβέρνησης που υποστήριζε ότι «λεφτά υπάρχουν», για να υπονομεύσει τελικά το brand name «Ελλάδα», να οδηγήσει τη χώρα σε ένα Μνημόνιο εθνικής υποταγής, και σήμερα να πανηγυρίζει επειδή οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν να σώσουν το οικοδόμημα, ανεξαρτήτως της δικής της, βλαπτικής παρουσίας και συνεισφοράς.
Επιβεβαιώνει ότι ακόμη και στα πρόθυρα της κοινωνικής χρεοκοπίας, συνεχίζουμε να ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα. Την οποία τη συνθέσαμε κατά τρόπο που να κολακεύει τις επιθυμίες μας, και να μην διαταράσσει τη μακαριότητα της καθημερινότητάς μας. Χωρίς τα ταξί στους δρόμους της Αθήνας, η κυκλοφορία στο κέντρο έγινε περισσότερο φιλική για το περιβάλλον και τους πολίτες, περισσότερο ασφαλής για τους υπόλοιπους οδηγούς. Εκτός κι αν ξεχάσαμε πόσο επιβαρύνουν τον «δείκτη δυσφορίας» των Ελλήνων οδηγών, οι επιδόσεις των οδηγών ταξί, οι οποίοι έχουν διαμορφώσει τον δικό τους Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, στη βάση της επιδίωξης του να… χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερες κούρσες.
Επιβεβαιώνει ότι η ελληνική κοινωνία, ή τουλάχιστον ένα μέρος της, διατηρεί το χιούμορ της. Τι να πεις για το σύνθημα «το ταξί είναι εδώ ενωμένο δυνατό»… Μονάχα να διαπιστώσεις ότι το ταξί… διαδέχτηκε το ΠΑΣΟΚ, ως στοιχείο αποσύνθεσης της Ελλάδας. Και δεν το λέμε εμείς οι υπόλοιποι, αλλά οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες ταξί.
Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος την υποκρισία. Μια βλαπτική για τον τόπο Κυβέρνηση, δεν μπορεί να συνιστά δικαιολογία για βλαπτικές συμπεριφορές. Ούτε να διαγράφει εικόνες από το παρελθόν, ακόμη και από το σήμερα, που θυμίζουν το μερίδιο ευθύνης που έχουν και οι ιδιοκτήτες ταξί, στην κατρακύλα που συλλογικά πήραμε, ως έθνος και ως κοινωνία.
