ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Στον πρόσφατο ανασχηματισμό… του Βενιζέλου, όπως εύγλωττα τιτλοφορήθηκαν οι κυβερνητικές αλλαγές στις οποίες προχώρησε ο Γιώργος Παπανδρέου, η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν ένα από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αναβαθμίστηκαν δια της μη μετακίνησης σε άλλο πόστο..
Διατηρώντας το αξίωμα της Υπουργού Παιδείας, και έχοντας απαλλαγεί πλέον από τον «βραχνά» της παρουσίας του Γιάννη Πανάρετου δίπλα της, η άλλοτε «προστατευόμενη» του Κώστα Σημίτη, που φιλοδοξεί να εκφράσει, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον το «σωστό ΠΑΣΟΚ», έχει πλέον την ευχέρεια να χτίζει πυρήνες επιρροής ενόψει της επόμενης ημέρας.
Επέλεξε να κρατήσει το χαρτοφυλάκιο της Παιδείας, που όσο προβληματικό περιεχόμενο έχει, άλλο τόσο σημαντικές σημειολογίες κουβαλάει. Ειδικά για τη λεγόμενη Δημοκρατική Παράταξη, αλλά και την οικογένεια Παπανδρέου, οι δυο από τους τρεις πρωθυπουργούς της οποίας, ο Γεώργιος και ο Γιώργος, ανδρώθηκαν στον χώρο της μάθησης.
Η δεύτερη ευκρινής στόχευση της Άννας Διαμαντοπούλου, αφορά στο «Ιερό Δισκοπότηρο» της σύγκρουσης με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Μετωπικά, και με πυρήνα την ανεπάρκεια των Πανεπιστημίων, χωρίς κάποιος από τους αμυνόμενους πρυτάνεις να μπορεί να την μπλέξει με τη διαχείριση των ερευνητικών προγραμμάτων, όπως συνέβη με τον Γιάννη Πανάρετο.
Το τρίτο σκέλος του «σεναρίου» που φαίνεται ότι επεξεργάζεται η Άννα Διαμαντοπούλου είναι και το πλέον ενδιαφέρον. Το αποκάλυψε μάλιστα εμμέσως, με την επίσκεψη ενημέρωσης και συνεργασίας που πραγματοποίησε στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη Συγγρού, εκεί όπου κάθισε δίπλα στον Αντώνη Σαμαρά, και απέναντι από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο.
Η Άννα Διαμαντοπούλου εμφανίζει ένα μετριοπαθές και συναινετικό προφίλ, επιχειρώντας να προσεγγίσει τα μεσαία στρώματα και το κεντροδεξιό ακροατήριο που, πριν από 15 χρόνια, «σαγηνεύτηκαν» από την απατηλή υπόσχεση του Κώστα Σημίτη περί εκσυγχρονισμού.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, σε συνέχεια των ζυμώσεων με τον Αντώνη Σαμαρά, η Άννα Διαμαντοπούλου «πέρασε» στην Κυβερνητική Επιτροπή τη γραμμή αναβολής της ψήφισης του νομοσχεδίου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για τα τέλη Αυγούστου. Κάτι που βρίσκει σύμφωνη και με την πανεπιστημιακή κοινότητα, ως τελευταία παραχώρηση πριν τη σύγκρουση.
Στο ΠΑΣΟΚ του… μέλλοντός μας, λοιπόν, όπως θα έλεγε και ο Κώστας Λαλιώτης, τα πιόνια έχουν αρχίσει να κινούνται στη σκακιέρα. Μόνο που το διακύβευμα δεν αφορά την Ελλάδα. Μια Ελλάδα σε επείγουσα ανάγκη να απαλλαγεί από τα «πολλά ΠΑΣΟΚ», για να ξαναβρεί την αισιοδοξία της.
