ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Το 2012 θα είναι το έτος των μεγάλων πολιτικών αλλαγών, και μάλιστα σε επίπεδο ηγετικής κορυφογραμμής του πλανήτη. Εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Μπαράκ Ομπάμα να προσδοκά ότι δεν θα πληρώσει το τίμημα για την αδυναμία της αμερικανικής οικονομίας να ανακάμψει επαρκώς από την υφεσιακή κρίση που διέρχεται..
Εκλογές στη Ρωσία, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να μην έχει επιλέξει ακόμη αν θα συνεχίσει να ασκεί την πραγματική εξουσία στη Μόσχα, από τη θέση του πρωθυπουργού, ή επιστρέφοντας στο Κρεμλίνο ως Πρόεδρος.
Εκλογές στη Γαλλία, ηγέτιδα δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με τη Γερμανία, όπου ο Νικολά Σαρκοζί θέλει να πιστεύει ότι οι Σοσιαλιστές δεν θα καταφέρουν να συνέλθουν πολιτικά από το «σοκ Στρος-Καν».
Μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικά ρευστό σκηνικό, η οικονομική κρίση θα βαθαίνει, και οι επιπτώσεις της θα διευρύνονται και θα γίνονται περισσότερο πολύπλοκες. Οι κοινωνίες λοιπόν αναζητούν ψυχραιμία, πολιτική νηφαλιότητα και καθαρή σκέψη, ώστε να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος.
Είναι εύλογο ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον, μια κατάσταση «ψυχρού πολέμου» ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, πόσο μάλλον ένα θερμό επεισόδιο ανάμεσα στις δυο από τις τρεις (μαζί με την Κίνα) υπερδυνάμεις του πλανήτη, θα είχε σχεδόν μη αναστρέψιμες συνέπειες.
Και μπορεί η κοινή λογική και η διεθνής πρακτική των τελευταίων δεκαετιών να προδικάζει ότι η κρίση θα εκτονωθεί, η κρίση ωστόσο υπάρχει. Έχει εκδηλωθεί στην περιοχή της Αρκτικής, και περιλαμβάνει μια υφαλοκρηπίδα, το δίκαιο των θαλασσών, πυρηνικά υποβρύχια και εκατέρωθεν προειδοποιήσεις.
Λίγο από… Ελλάδα και Τουρκία δηλαδή, ως προς το σκέλος των εντάσεων στο Αιγαίο, με τη Ρωσία να δηλώνει δια του αντιπροέδρου Σεργκέι Λαβρόφ ότι σχεδιάζει, εντός του 2012, να ζητήσει την επέκταση των ορίων της υφαλοκρηπίδας της στην Αρκτική, σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, του ΟΗΕ.
Η «ταμπακιέρα» αφορά στις επιστημονικές, γεωλογικές μελέτες, που υποστηρίζουν ότι στην Αρκτική κρύβεται το ¼ των ανεκμετάλλευτων υδρογονανθράκων του πλανήτη. Και την περιοχή διεκδικούν, εκτός από τη Ρωσία, ο Καναδάς και η Δανία, ενώ τη Σύμβαση του ΟΗΕ που επικαλείται η Μόσχα, δεν την έχουν υπογράψει οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες που το θέμα άρχισε να ξεφεύγει από τα όρια των ρητορικών προειδοποιήσεων, η Ουάσινγκτον έστειλε στην περιοχή δυο πυρηνικά υποβρύχια, ενώ η Μόσχα προανήγγειλε τη συγκρότηση δυο μάχιμων ταξιαρχιών του στρατού στην Αρκτική.
Το «power game» βέβαια, δεν είναι απρόσμενο ούτε ξένο προς τις διεθνείς ισορροπίες. Ανάλογα ωστόσο με τη χρονική συγκυρία και τις γεωπολιτικές παραμέτρους, μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνο. Και μια τέτοια διολίσθηση, δεν θα μπορούσε να την αντέξει σήμερα μια ανθρωπότητα σε κρίση αξιών, οικονομίας και προτεραιοτήτων.
