ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Προτού γίνει Δήμαρχος Πειραιά και «αγκάθι» για την παραδοσιακή, αρτηριοσκληρωτική νομενκλατούρα του ΠΑΣΟΚ στο πρώτο λιμάνι της χώρας, ο Παναγιώτης Φασούλας διετέλεσε «αράχνη» του ελληνικού μπάσκετ, στον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και φυσικά την Εθνική Ομάδα..
Κάποτε, όταν τον είχαν ρωτήσει πριν από ένα παιχνίδι της επίσημης αγαπημένης με τις ανίκητες Ηνωμένες Πολιτείες, πως προσέγγιζε ψυχολογικά τη συγκεκριμένη αναμέτρηση, ήταν… ωμός: «Αν δεν μπορείς να αποφύγεις έναν βιασμό, απόλαυσέ τον»…
Η εκδοχή Φασούλα χρησιμοποιήθηκε έκτοτε σε πλείστα παραδείγματα και περιπτώσεις, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συσχετισμών, καθώς και διεθνών ισορροπιών.
Μπορεί λοιπόν να αποδειχθεί εξαιρετικά χρηστική και να αποτελέσει την «άβολη αλήθεια», για τη δυσάρεστη πραγματικότητα την οποία βιώνει σήμερα η Ελλάδα: Μια χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, χωρίς κανείς να νοιάζεται πραγματικά για το πώς θα διασώσει εμάς, αλλά μάλλον και πρωτίστως τον εαυτό του.
Γιατί λοιπόν να μην τα παρατήσουμε, με τους δικούς μας όρους; Και από τη στιγμή που η χρεοκοπία θα συνεπάγεται βίαιη έξοδο από το ευρώ, εμείς να γυρίσουμε στην πλάτη στη δραχμή, και να επιλέξουμε ως εθνικό νόμισμα τον φοίνικα. Που είναι… όμορφος, έχει ιστορία και σημειολογία.
Και, σε τελική ανάλυση, τον επέλεξε ως νόμισμα της χώρας ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Ο πρώτος, και πιθανότατα τελευταίος πολιτικός ηγέτης του τόπου, που οραματίστηκε τη δημιουργία ενός σοβαρού και συγκροτημένου κράτους, χωρίς να υπολογίζει ότι οι Έλληνες προτιμούσαν το «εθνικό μπάχαλο». Και τον δολοφόνησαν, μια Κυριακή έξω από την εκκλησία, στο Ναύπλιο. Τη συνέχεια, τη γνωρίζουμε και τη ζούμε.
Ο φοίνικας λοιπόν. Για σκεφτείτε το καλά. Σαν σήμερα άλλωστε, στην Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους το 1829, ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας τον επέλεξε ως εθνικό νόμισμα του νεοσύστατου κράτους. Ήταν το διακριτικό γνώρισμα της Φιλικής Εταιρείας. Συμβόλιζε την αναγέννηση κάποιου από την τέφρα του. Παρέπεμπε στον αιγυπτιακό πολιτισμό. Ήταν γεμάτο μυστικιστική αύρα.
Μια Ελλάδα του φοίνικα, και όχι της δραχμής, θα συνιστά «αόρατη απειλή» για εκείνους που μας έστειλαν στη χρεοκοπία. Εκτός αλλά και εντός χώρας. Αφήστε που θα συγκινήσει και θα αναζωπυρώσει εθνικούς μύθους και δοξασίες. Δεν έχουμε άλλωστε και τίποτα άλλο να προσδοκούμε…
