ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Διαβάζοντας κανείς τη συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου στο Bloomberg, δεν μπορεί να μην διακρίνει την αγχώδη προσπάθεια ενός ηγέτη να ισορροπήσει ανάμεσα στις υποχρεώσεις που επιβάλλει η θέση ευθύνης την οποία κατέχει, και στη διάθεση «εναλλακτικής» προσέγγισης της πολιτικής.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν υπήρξε ποτέ «παιδί του σωλήνα». Δεν μπήκε σε καλούπια. Ακόμη και όταν βρέθηκε στην εξουσία, προσπάθησε να κρατήσει ανέπαφο ένα κομμάτι της προσωπικότητάς του, που τον κατέστησε διαχρονικά συμπαθή ακόμη και σε κοινωνικά κοινά που δεν ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ούτε ένιωθαν ρίγη σε κάθε άκουσμα του επωνύμου του.
Δυστυχώς για τον Πρωθυπουργό, οι δαιδαλώδεις παράμετροι της εξουσίας, και το σύστημα ΠΑΣΟΚ, που δεν δέχτηκε ποτέ ούτε και τον ίδιο, παρά μόνο με… μισή καρδιά, όταν δεν προέβαλε κάποια άλλη, αξιόπιστη εναλλακτική λύση διαδοχής για τον καταρρέοντα εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη, τον ανάγκασαν να «νερώσει» το κρασί του. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σήμερα λοιπόν, σε μια εποχή προϊούσας κρίσης και επικινδυνότητας για το μέλλον της Ελλάδας, θα περίμενε κανείς από τον Γιώργο Παπανδρέου ρήξεις και όχι συμβιβασμούς. Να μην εκχωρεί στον Ευάγγελο Βενιζέλο την «πολιτική διεύθυνση» του τόπου, αλλά να προκαλεί το ΠΑΣΟΚ και τους αμφισβητίες του παπανδρεϊκού imperium, να προχωρήσουν χωρίς τον ίδιο. Να μην αναζητεί καινούριες συναινέσεις με την Αντιπολίτευση, χαρίζοντας ακόμη και την πρωθυπουργία, προκειμένου να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά από τη στιγμή που διαπιστώνει το αδιέξοδο, να προσφύγει στον λαό, και να ζητήσει από τους Έλληνες να επιλέξουν.
Αντί των παραπάνω, ο Γιώργος Παπανδρέου «συνδιοικεί» με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ με τον παλιό συμφοιτητή και συγκάτοικο Αντώνη Σαμαρά, ισχυρίζεται ότι «ύστερα από καμιά δεκαετία, θα μπορούν να καθίσουν μαζί, να πιούν ένα ποτήρι κρασί, και αναπολώντας το παρελθόν να πουν: Ας κρίνουμε τώρα πως έχουν πάει τα πράγματα στην Ελλάδα».
Δυστυχώς, αυτή η τελευταία αποστροφή του Πρωθυπουργού καταδεικνύει και το μεγάλο πρόβλημα πολιτικής εξουσίας στον τόπο. Η Ελλάδα δεν έχει τα περιθώρια να περιμένει δέκα χρόνια, ώστε ο Γιώργος Παπανδρέου να κάνει τον απολογισμό της «συγκατοίκησής» του με τον Αντώνη Σαμαρά. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από λύσεις. Τώρα. Και τις λύσεις τις δίνει ο λαός. Μέσω των εκλογών.
