Σύλληψη και λογοδοσία. Να δράσουμε οργανωμένα για να φέρουμε τον κόσμο στους δρόμους και τις πλατείες.
Σήμερα κανείς δεν πιστεύει όσα λένε οι καταχραστές της εντολής του λαού και απατεώνες εκβιαστές του.
Όλοι ξέρουμε πως ξεγέλασαν τον κόσμο και του πήραν την ψήφο με την υπόσχεση να καλυτερέψουν τη ζωή του και να τον οδηγήσουν στο φως, ενώ αυτοί καταχράστηκαν την ψήφο του λαού για να τον εκμεταλλευτούν και να τον οδηγήσουν στο σκοτάδι και την καταστροφή. Δεν χρειάζονται επιχειρήματα γι αυτά τα αυτονόητα. Ο καθένας τα ξέρει και τα καταλαβαίνει σήμερα.
Δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζουν και να μας ξεγελούν οι οποιοιδήποτε σωτήρες του λαού, δεξιοί και αριστεροί, θέτοντας ζητήματα που δεν έχουν θέση σήμερα.
Σήμερα πρόκειται μόνο για το έσχατο κατάντημα ενός λαού που τον καλούν με τη θέλησή του να δεχθεί να τον οδηγήσουν στην εξαθλίωση και την καταστροφή, με μόνο επιχείρημα έναν ωμό εκβιασμό («αν δεν δεχθείτε να σας εξαθλιώσουμε, δεν θα σας δώσουμε λεφτά για να σας βοηθήσουμε»). Είναι ένας γελοίος εκβιασμός. Οι άνθρωποι που μας καλούν εκβιαστικά να συμφωνήσουμε στην εξαθλίωσή μας, «μας δίνουν λεφτά για να μας βοηθήσουν». Πρέπει να είσαι ηλίθιος για να τους πιστέψεις. Αυτό πιστεύουν για μας και αυτό διακυβεύεται σήμερα. Είναι το έσχατο κατάντημα. Σ αυτό πρέπει ν απαντήσουμε.
Σήμερα δεν έχουν θέση τα διλήμματα ευρώ ή δραχμή, μέσα ή έξω απ την ΕΕ, ποια συγκεκριμένη πολιτική «μετά» κ.ο.κ. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διασπούν την ενότητα του λαού, το μόνο όπλο του, που είναι και παραμένει ακαταμάχητο.
Εκείνο που προέχει σήμερα είναι με βάση την ενότητα και το στόχο που έχουν γίνει κατανοητοί (δηλαδή ν αποκαθηλώσουμε απ τους θρόνους τους που καταχρηστικά κατέχουν, τους απατεώνες και εκβιαστές, να τους συλλάβουμε και να λογοδοτήσουν), να κινητοποιήσουμε τις μεγάλες μάζες του λαού για την επίτευξή τους.
Κανείς δεν πρέπει να έχει την αυταπάτη πως τα σημερινά πλήθη στις πλατείες, αποτελούν και το λαό. Είναι μόνο η θέληση και η πρωτοβουλία του λαού σαν δυνατότητα. Για να μετουσιωθεί σε πραγματικότητα πρέπει ακόμα να πείσουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια συμπολίτες μας που παραμένουν στα σπίτια τους, να κατέβουν στους δρόμους και τις πλατείες. Αυτό το κράτος με τη σημερινή του μορφή πρέπει να πάψει να λειτουργεί.
Αλλά και ο λαός δεν υπάρχει σήμερα στην πραγματικότητα, παρά μόνο σαν μια δυνατότητα. Σήμερα υπάρχουν μόνο πλήθη. Ο λαός σαν ενότητα και οντότητα, μπορεί να υπάρξει, μόνο απ τη στιγμή που θα δράσει σαν ένα, που θα συσπειρωθεί γύρω από ένα αίτημα, ένα σκοπό που να τον κινητοποιεί. Μιλάμε βέβαια για το λαό σαν πολιτική οντότητα, που δραστηριοποιείται για ζητήματα επιβίωσης, όχι σαν «ενωμένη» αγορά, σαν συνεχιστές παραδόσεων κ.ο.κ.
Μόνο όταν φανεί το τι μπορεί να πετύχει ο λαός με την ενότητά του, πρέπει να συζητηθούν και τα «μετά». Γιατί τότε θα φανούν και οι πραγματικές τους διαστάσεις και δυσκολίες. Αλλιώς θα τα δει ένας λαός σε ανάταση και εξεγερμένος κι αλλιώς τα αντιμετωπίζουμε σήμερα, εξαθλιωμένοι ηθικά και διασπασμένοι. Αλλιώς μας αντιμετωπίζουν σήμερα, κι αλλιώς θα μας βλέπουν αύριο, αν απαντήσουμε αρνητικά στο αν είμαστε λαός ηλιθίων, που εθελοντικά μπορεί να δεχθούμε την εξαθλίωσή μας.
Αυτό δείχνει και το τι πρέπει να κάνουμε σήμερα. Να ξεχυθούμε στις γειτονιές οργανωμένα και να φέρουμε τον κόσμο στις πλατείες. Μόνο αυτό. Τίποτε άλλο. Και δεν χρειάζονται πολύπλοκα επιχειρήματα. Ο λαός το έχει καταλάβει: Κάτω οι καταχραστές και οι απατεώνες. Σύλληψη και λογοδοσία.
Σήμερα υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για κινητοποίηση των μαζών. Πρόκειται μόνο για δυνατότητες. Αλλά, όπως είπε κάποιος («σ επαναστατικές στιγμές οι δυνατότητες ευρύνονται χιλιάδες φορές») αυτή η (δυνατότητα για) τεράστια αύξηση των αριθμών, μπορεί να γεννήσει καινούργια ποιότητα: τον ελληνικό λαό του σήμερα. Και όχι μόνο.
Γιώργος Παπανικολάου
