Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την εξεύρεση λύσης στην κρίση χρέους της ευρωζώνης, η Άνγκελα Μέρκελ έχει επιλέξει να διατηρήσει για τον εαυτό της τον ρόλο της «δύσκολης»...
Η Γερμανίδα Καγκελάριος γνωρίζει ότι κάθε πρωτοβουλία ή δήλωσή της, «διαβάζεται» ενδελεχώς στο εσωτερικό της χώρας της. Και έχοντας στο μυαλό της την ψυχοσύνθεση του γερμανικού λαού, δηλαδή των ψηφοφόρων της, που δεν επιθυμούν να δίνουν, έστω και για το «γενικό καλό», αν δεν έχει διασφαλιστεί εκ των προτέρων ότι… θα κερδίσουν περισσότερα από όσα προσφέρουν.
Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, όπου ουσιαστικά συμφωνήθηκε η επέκταση της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, με το Μνημόνιο ΙΙ, το οποίο καλείται να καλύψει τις ανάγκες της χώρας μέχρι και το τέλος του 2014, με φόντο την προσδοκία να επανέλθει η Ελλάδα στις αγορές το 2015, η Άνγκελα Μέρκελ εμφανίστηκε ικανοποιημένη για τις εξελίξεις.
Μέσα μάλιστα σε λίγες γραμμές, αποκάλυψε τον πυρήνα των προθέσεών της, για την Ευρώπη και την Ελλάδα. Φυσικά, και για τη Γερμανία.
«Είναι μια σημαντική πολιτική συμφωνία για τη σταθεροποίηση του ευρώ», επεσήμανε. «Αγοράζουμε πράγματι χρόνο για την Ελλάδα, προκειμένου να επιστρέψει στις αγορές. Και το κάνουμε με αυστηρούς όρους, για να επιστρέψει η Ελλάδα σε ένα συνετό δρόμο», συμπλήρωσε.
Η κα Μέρκελ θέλει να διατηρηθεί εν ζωή η ευρωζώνη, επειδή καταλαβαίνει ότι έτσι υπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα μιας ισχυρής Γερμανίας, σε σχέση με την ιδιότυπη «απομόνωση της ισχύος», που θα σήμαινε μια επιστροφή στο μάρκο.
Κατανοεί ότι η διάσωση της ευρωζώνης, περνάει εκ των πραγμάτων μέσα από τη διαδικασία διάσωσης της Ελλάδας. Και για να μην υπάρχει στους ψηφοφόρους της η αίσθηση ότι στην Ελλάδα «χαρίστηκε» κάτι, σπεύδει να προσθέσει την αποστροφή περί «αυστηρότητας». Σαν τον κηδεμόνα που μάλωσε ένα ατίθασο παιδί.
Ο πολιτικός ορίζοντας της Άνγκελα Μέρκελ δεν δείχνει να εκτείνεται πέρα από τον χρόνο διεξαγωγής των επόμενων βουλευτικών εκλογών στη Γερμανία. Παρόλο που το SPD δεν έχει καταφέρει να γίνει αξιόμαχο, όπως επί ημερών Γκέρχαρντ Σρέντερ, οι Πράσινοι μοιάζουν να έχουν… ωριμάσει. Και από κόμμα διαμαρτυρίας, να εξελίσσονται σε κόμμα εξουσίας.
Γι’ αυτό και στο εσωτερικό του CDU πληθαίνουν οι φωνές περί «αλλαγής στον αέρα», με άμεση διαδοχή της Άνγκελα Μέρκελ, ώστε οι Χριστιανοδημοκράτες να αποκτήσουν και πάλι προοπτική εξουσίας.
Απέναντι σε ένα τέτοιο, μάλλον ζοφερό πολιτικό μέλλον, η Καγκελάριος αποφάσισε να… αγαπήσει και πάλι την Ενωμένη Ευρώπη. Ελπίζοντας ότι με το προφίλ του ηγέτη που «έσωσε το ευρώ», θα καταφέρει να διασώσει και τη δική της καριέρα. Ακόμη όμως κι αν δεν τα καταφέρει, θα έχει διαμορφώσει μια προίκα για το μέλλον: Να διεκδικήσει μια από τις θέσεις πολιτικής ευθύνης στην Ένωση. Εκεί όπου σήμερα βρίσκονται… γραφειοκράτες.
