Σήμερα στο Λουξεμβούργο, ο Γιώργος Παπανδρέου θα επιχειρήσει να «πάρει πάνω του» το θέμα της εξεύρεσης λύσης στο ελληνικό πρόβλημα. Γι’ αυτό άλλωστε και… ξέχασε στην Αθήνα τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ώστε να συναντηθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και να πιστωθεί τη διαφαινόμενη αίσια έκβαση μιας μακράς περιόδου διαπραγματεύσεων, ζυμώσεων, συζητήσεων και άγχους.
Στο πίσω μέρους του μυαλού του ωστόσο, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και της Κυβέρνησης. Η χθεσινή επιστολή… αγανάκτησης, των 16 βουλευτών, που χρεώνονται σε συγκεκριμένο εσωκομματικό πόλο, έφερε το Μέγαρο Μαξίμου στα όριά του. Όχι τόσο για το περιεχόμενό της, όσο για τη χρονική συγκυρία εκδήλωσης της πρωτοβουλίας. Τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός προετοιμαζόταν για μια εθνική μάχη στο Λουξεμβούργο, από τη νικηφόρα έκβαση της οποίας θα ωφεληθεί και το ΠΑΣΟΚ. Κάτι σαν… unfair, δηλαδή.
Σε πείσμα εκείνων που δεν σταμάτησαν ποτέ να αμφισβητούν τις ικανότητές του, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει αποδειχθεί survivor. Με την υπόθεση Οτσαλάν, βγήκε στον αφρό, τη στιγμή που ο Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Αλέκος Παπαδόπουλος έπαιρναν τον δρόμο της εξόδου. Εδραίωσε ένα διεθνές προφίλ, και «ανάγκασε» τον Κώστα Σημίτη να του παραδώσει το 2004 το ΠΑΣΟΚ… σε συσκευασία μιας χρήσης, παρακάμπτοντας τους τουλάχιστον 10 «πρωθυπουργίσιμους», οι οποίοι περίμεναν τη σειρά τους. Έχασε τις εκλογές του 2007, αμφισβητήθηκε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και όμως κατάφερε να μην χάσει «το μαγαζί». Και το 2009, κέρδισε τις εκλογές με το «λεφτά υπάρχουν». Που δεν υπήρχαν…
Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του, και το ξέρει. Κυρίως διότι ο άλλοτε συγκάτοικος στο Πανεπιστήμιο, Αντώνης Σαμαράς, κερδίζει κάθε μέρα πόντους στο ισοζύγιο εξουσίας, και δείχνει να περνάει μπροστά. Μέσα στο ΠΑΣΟΚ όμως, ο Γιώργος… έχει τον τρόπο του.
Επιστρέφοντας από το Λουξεμβούργο, θα μπορεί να χαράξει με καθαρό μυαλό τις επόμενες κινήσεις του. Αν στη Σύνοδο Κορυφής στα τέλη Ιουνίου, επιβεβαιωθεί η πολιτική δέσμευση της Ευρώπης να στηρίξει την Ελλάδα ως το 2014, θα έχει απεγκλωβιστεί από ένα μεγάλο βραχνά. Και θα μπορεί να ξεκινήσει επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς, σαν το δημοψήφισμα για το Σύνταγμα, ώστε να καλύψει το χαμένο έδαφος. Πιθανότατα μέχρι τότε θα έχει κάνει ανασχηματισμό. Που θα τον πάει στις εκλογές, οι οποίες μάλλον δεν θα αργήσουν. Αφού πρώτα θα έχει λύσει τους λογαριασμούς του με τους «αγανακτισμένους» εντός του ΠΑΣΟΚ. Όπως άλλωστε έλεγε χθες μια εμβληματική φυσιογνωμία του Κινήματος, όταν πληροφορήθηκε τα της επιστολής… «Δεν τον λένε σκέτο Γιώργο. Αλλά Παπανδρέου».
