Από την «πολιτική διεύθυνση» στη «δημοσιονομική κατοχή» και την απαίτηση «πολιτικού λογαριασμού»… Αυτός ήταν ο οδικός χάρτης που χάραξε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μεταξύ των δυο τελευταίων συνεδριάσεων του υπουργικού συμβουλίου, εγείροντας θέμα ευθείας αμφισβήτησης των όσων αποφασίζει το Μέγαρο Μαξίμου. Δηλαδή, ο Πρωθυπουργός.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας είχε φυσικά προβλέψει τη… φασαρία που θα προκαλούσε η παρέμβασή του. Το πολιτικό αισθητήριό του ωστόσο, του έλεγε να μην επιλέξει φραστικές ωραιοποιήσεις των όσων πραγματικά πιστεύει. Και δεν το έκανε. Με αποτέλεσμα, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου να χάσει το χρώμα του, ο Γιάννης Ραγκούσης να αναγκαστεί να τον υπερασπιστεί, για χάρη μιας… παλιάς φιλίας, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης να κάνει ένα πιθανότατα μοιραίο για τις φιλοδοξίες του λάθος, ζητώντας «βουβαμάρα» διαφωνιών στο εσωτερικό της Κυβέρνησης, και ο Χάρης Καστανίδης, εκείνος που έκανε τα πολιτικά αποκαλυπτήρια του «εκσυγχρονισμού», κουνώντας το δάχτυλο στον Κώστα Σημίτη, να σταθεί στο πλευρό του πληθωρικού Υπουργού Εθνικής Άμυνας, και μέχρι πρότινος «αντίζηλού» του για την πρωτιά στην εκλογική περιφέρεια της Α’ Θεσσαλονίκης.
Το «κερασάκι» στην τούρτα του πόσο μεγάλο αντίκτυπο είχε η παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου, ήταν δυο στιγμές που πάγωσαν τον χρόνο: Η πρώτη και πιο σημαντική, ήταν το ψυχολογικό ξέσπασμα του Γιώργου Παπανδρέου, που θρυλείται ότι χτύπησε με ένταση το χέρι του στο τραπέζι, ζητώντας να σταματήσουν οι διαξιφισμοί μεταξύ των υπουργών του.
Η δεύτερη, είναι μια… ομιλούσα εικόνα. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει μόλις λάβει τον λόγο, όταν ο Παύλος Γερουλάνος «πλευρίζει» τον Πρωθυπουργό και αρχίζει να του λέει κάτι. «Παύλο μιλάω και θέλω να με προσέχει ο Πρωθυπουργός», ακούστηκε η αυστηρή φωνή του Ευάγγελου Βενιζέλου. Για να ακολουθήσει η πολιτική… μολότοφ: «Εκτός κι αν του λες ότι έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου στον τουρισμό». Με την προφανή χροιά ειρωνείας.
Τα όργανα δεν ξεκίνησαν απλά, αλλά κοντεύουν να… σπάσουν, από την ένταση με την οποία τα χτυπούν οι πρωταγωνιστές. Το «όλον ΠΑΣΟΚ».
