Στην Ελλάδα ζούμε… Και γνωριζόμαστε πολύ καλά. Ίσως μονάχα οι Ευρωπαίοι μας γνωρίζουν καλύτερα, μιας και από το 1981 και μετά, έχουν εξελιχθεί στους πλέον συνεπείς και γενναιόδωρους χρηματοδότες της εθνικής ευδαιμονίας μας. Μια δανεική ευδαιμονία, που έφτασε στο τέλος της διαδρομής, και πλέον καλούμαστε να καταβάλλουμε το τίμημα της υπερβολής, ξεκινώντας μάλιστα από τους… τόκους.Με αφορμή τις δημόσιες παροτρύνσεις του Όλι Ρεν για συναίνεση, και τις διαπιστώσεις του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ περί μη βιώσιμου χρέους, που μας οδηγεί αναπόφευκτα σε αναδιάρθρωση, έστω και ήπιας μορφής, είναι λογικό και επόμενο να εκφράζονται απορίες για το αν οι Βρυξέλλες μας σπρώχνουν σε εκλογές. Με την απάντηση να είναι εξίσου εύγλωττη και αυθόρμητη:
Οι Βρυξέλλες ΔΕΝ επιθυμούν να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα. Επειδή γνωρίζουν καλά ότι στην κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας, δεν υπάρχουν περιθώρια για χαμένες μέρες. Πόσο μάλλον για περίπου… τρεις χαμένους μήνες.
Τόσο θα είναι το χρονικό κόστος που θα πληρώσουμε, αν στηθούν κάλπες: Ένας «παγωμένος» μήνας από τη στιγμή που η αγορά θα πειστεί ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πράγματι το σκέφτεται να προχωρήσει σε εκλογές. Ένας «παγωμένος» μήνας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, όπου τα έσοδα θα καταρρεύσουν, και η «τρύπα» του προϋπολογισμού θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο. Και ένας ακόμη «παγωμένος» μήνας, μετά τις εκλογές, που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα οδηγήσουν στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Μέχρι να μάθουν οι καινούριοι υπουργοί τα κατατόπια… καληνύχτα μας.
Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που από τις Βρυξέλλες εκπέμπονται δημόσιες παροτρύνσεις για «συμπράξεις» της Κυβέρνησης με την Αντιπολίτευση, σε μέτρα που θα είχαν κοινή αποδοχή και διαπιστωμένη χρησιμότητα. Επειδή γνωρίζουν ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα δημοσιονομικά μας μεγέθη, με ταμειακή δυσκολία καταβολής μισθών και συντάξεων ακόμη και σε μηνιαία βάση, δεν επιτρέπει εκλογικές… ανέσεις.
