Τις τελευταίες ημέρες ο Γιώργος Παπανδρέου μιλάει λίγο. Και ακούει πολύ. Πολλούς και αρκετά. Ο Πρωθυπουργός βρίσκεται στη φάση της δημιουργικής αναζήτησης, σχεδιάζοντας τα επόμενα βήματα της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Και πάντα, στη φάση αυτή, δεν αποκαλύπτει τις προθέσεις του, πιθανότατα επειδή αρέσκεται να διαμορφώνει τις αποφάσεις του, λίγο πριν την εκπνοή της… προθεσμίας που ο ίδιος έχει θέσει στον εαυτό του.
Οι προτάσεις που του έχουν γίνει πολλές. Οι εισηγήσεις, ακόμη περισσότερες. Φαίνεται ωστόσο ότι ο Γιώργος Παπανδρέου «ιντριγκάρεται» από έναν οδικό χάρτη, ο οποίος έχει στοιχεία «δημιουργικής καταστροφής»: Να γκρεμίσει τη τζαμαρία που έχει μπροστά του. Να γίνει δηλαδή… αντιεξουσιαστής.
Πρόκειται άλλωστε για μια από τις αγαπημένες φράσεις του Πρωθυπουργού. Την έχει χρησιμοποιήσει αρκετές φορές στο παρελθόν, προτρέποντας το πολιτικό δυναμικό που κληρονόμησε από τον Κώστα Σημίτη, και εκείνο που ανέδειξε ο ίδιος, να βγει από τα συνηθισμένα πλαίσια πολιτικής προσέγγισης, σκέψης και δράσης. Με το επιχείρημα ότι οι συνθήκες που βιώνουμε είναι και εκείνες με τη σειρά τους «εκτός πλαισίου».
Το σχέδιο δράσης λοιπόν προβλέπει ένα μωσαϊκό πολλών, σύνθετων, και αλληλοσυμπληρούμενων κινήσεων.
Σε θεσμικό επίπεδο, επικαλούμενος την εθνική συνεννόηση, να εγείρει θέμα Αναθεωρητικής Βουλής… από τώρα. Να ακολουθήσει η πρόταση για αλλαγή του εκλογικού νόμου, όπως και η ρύθμιση του πολιτικού χρήματος.
Σε εσωκομματικό επίπεδο, να απευθυνθεί στο «όλον ΠΑΣΟΚ», με μια σημειολογικού χαρακτήρα ομιλία, περιλαμβάνοντας στο γενικό προσκλητήριο τους πάντες: Από τον Κώστα Σημίτη και τον Αλέκο Παπαδόπουλο, μέχρι τον Κώστα Λαλιώτη.
Σε διεθνές επίπεδο, να αξιοποιήσει την ευχέρεια των επαφών του με ξένους ηγέτες, και να επιδιώξει συναντήσεις στην Ελλάδα, που θα ενδυναμώσουν το προφίλ του, και θα του δώσουν πλεονέκτημα σε σχέση με την αντιπολίτευση.
Η παραπάνω στρατηγική έχει και ένα «κερασάκι στην τούρτα»: Μια συνάντηση μπροστά στις κάμερες με τον Μπαράκ Ομπάμα, ώστε να στείλει ο Αμερικανός Πρόεδρος το μήνυμα της στήριξης της υπερδύναμης στην Ελλάδα. Άρα και… στον Γιώργο Παπανδρέου.
Το «όχημα» για να αρχίσει να ξετυλίγεται η στρατηγική αυτή, είναι η φράση περί «νέας εθνικής συνεννόησης». Ακούστηκε ήδη, και μάλλον… θα κουραστούμε να την ακούμε και στο μέλλον.
