Με μια πρώτη ανάγνωση, η Τίνα Μπιρμπίλη φαντάζει «εύκολο θύμα» για μια Κυβέρνηση και ένα κόμμα που μοιάζουν να έχουν χάσει πλήρως τον πολιτικό προσανατολισμό τους, και να αδυνατούν να οριοθετήσουν τις στρατηγικές προτεραιότητές τους. Πόσο μάλλον, να χαρτογραφήσουν και να επιβάλλουν την ατζέντα της καθημερινότητας.Η Υπουργός Περιβάλλοντος δεν προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Δεν γαλουχήθηκε με τα ανεκπλήρωτα οράματα της Αλλαγής. Δεν έβαλε καμία τρικλοποδιά σε… συντρόφους, προκειμένου να κερδίσει μια ψηλότερη θέση στην κομματική ιεραρχία.Υπήρξε «συγκάτοικος» με τον Γιώργο Παπανδρέου, στην επιδίωξη ενός άλλου ΠΑΣΟΚ, πολύ διαφορετικού από αυτό το βαθύ, καθεστωτικό και μοιραίο για τη χώρα, που βρίσκεται σήμερα στη διακυβέρνηση του τόπου.Σε αντίθεση με όλους σχεδόν τους υπόλοιπους συναδέλφους της, η Τίνα Μπιρμπίλη επέλεξε να ανοίξει ταυτόχρονα πολλαπλά μέτωπα: Με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, για την «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων. Με τον Γιάννη Ραγκούση για την πολιτική διαχείριση του μετώπου της Κερατέας. Νωρίτερα, με το «όλον ΠΑΣΟΚ», για τη δόμηση στις περιοχές Natura. Και, κάπου… εν τω μεταξύ, με τους σκληρούς συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ.Ξέρετε, εκείνους που ανά διαστήματα απειλούν να σπάσουν, και όχι απλά να κατεβάσουν τους διακόπτες του ρεύματος, που ζητούν από το ελληνικό δημόσιο 12 δισεκατομμύρια ευρώ, και που αρνούνται πεισματικά να κάνουν πέτρα την καρδιά τους, και να… αγοράσουν οι ίδιοι, όχι μόνο τη ΔΕΗ ή κάποιες άλλες ΔΕΚΟ, αλλά το ήμισυ τουλάχιστον του χρέους της χώρας, για το οποίο ανά πάσα στιγμή απειλούμαστε με αναδιάρθρωση.Στην πραγματικότητα, η Τίνα Μπιρμπίλη άκουσε… κατά λέξη την προτροπή του Γιώργου Παπανδρέου προς τους υπουργούς του, να γίνουν αντιεξουσιαστές. Η ίδια προσπαθεί να γίνει. Έστω και αν έτσι στρέφεται κατά της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού της…
