ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ
Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκινάει από το «Α» που οδηγεί σε μια λέξη που έχει καταστεί ταμπού στο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο. Και μια και οι λέξεις δημιουργούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται ο πολιτικός διάλογος- με τους όποιους συμβολισμούς της και η πολιτική- ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έδωσε το έναυσμα με τη συνέντευξη του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής. Είπε τη λέξη «Αναδιάρθρωση» υποδεικνύοντας τη δική του διαδρομή στον «Οδικό Χάρτη» του Γιώργου Παπανδρέου. Είπε, απλά, αυτό που αναπόφευκτα θα γίνει αργά ή γρήγορα.Είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι με τον πρώην πρωθυπουργό, οφείλει να αναγνωρίσει ότι οι παρεμβάσεις του διακρίνονται από ρεαλισμό και σύνεση. Επί του προκειμένου οι θέσεις που διατυπώνει το τελευταίο διάστημα υπερβαίνουν τα κομματικά όρια του ΠΑΣΟΚ και ως εκ τούτου ακούγονται πιο «δυνατά» και κατ επέκταση πιο πειστικά σ’ ένα κόσμο που θέλει να ακούσει την αλήθεια. Ο Κώστας Σημίτης έχοντας απαλλαγεί από την ορθότητα του κομματικού λόγου, βλέποντας πέρα και μακριά από την παρούσα πολιτική συγκυρία, επιχειρεί να συμβάλλει δημιουργικά στην αναζήτηση λύσης. Και το κάνει αδιαφορώντας για την κυριαρχούσα άποψη ότι η αναδιάρθρωση θα σημάνει καταστροφή.Τι αντιτάσσει ο πρώην πρωθυπουργός απέναντι στο «αντί- διαρθρωτικό» μέτωπο; Το βασικό αξίωμα της κοινωνικής δικαιοσύνης: Ότι δεν πρέπει να καταδικαστεί ο ελληνικός λαός σε δύο δεκαετίες ύφεσης και λιτότητας εξηγώντας ότι κάτι τέτοιο θα αποβεί μάταιο αφού είναι αδύνατον να ελεγχθεί το δημόσιο χρέος. Κι αυτό γιατί, όπως ορθά υποστηρίζει, είναι επιπόλαιο να ελπίζουμε ότι τα επόμενα 20 χρόνια δεν θα προκύψουν οικονομικές αναταραχέςΕίναι προφανές ότι μια νέα παγκόσμια αναταραχή, που είναι πιθανότατη, θα αναπαράξει νέα κρίση και γι αυτό εκτιμά ότι μια καλά προετοιμασμένη αναδιάρθρωση θα δώσει διέξοδο.Η πρόταση του Κώστα Σημίτη, πέρα από ρεαλιστική, είναι και εθνικά συμφέρουσα αφού όπως εξηγεί τα επόμενα 15-20 χρόνια θα είναι μια περίοδος που στην οποία θα ξαναχτίσουμε με αισιοδοξία μια σταθερή οικονομία και θα επανενταχθούμε στην ευρωπαϊκή εξέλιξη. Η αναδιάρθρωση συνεπώς πρέπει να γίνει τώρα και μάλιστα με δική μας πρωτοβουλία. Κλείνοντας, μια επισήμανση ώστε, έστω και τώρα, να απενοχοποιήσουμε πρόσωπα και καταστάσεις προκειμένου να τα αποσυνδέσουμε από στερεότυπα και ιδεοληψίες που εγκλωβίζουν τη σκέψη μας. Δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται κανείς ιδεολογικά με τον Κώστα Σημίτη, ώστε να συμφωνήσει μαζί του σε μια πρόταση εφόσον αυτή εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον και διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή.
