Του Στέλιου Γρηγοριάδη
** Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούσε ο Μάκης ο Χάβος όταν έλεγε χθες στους παίκτες του ότι θέλει νίκες και καλό ποδόσφαιρο στους δύο τελευταίους αγώνες για την κανονική περίοδο. Δεν ξέρω, επίσης, αν το πίστευε αυτό που έλεγε. Οπως δεν ξέρω και αν ο ίδιος προσπαθεί να κάνει κάτι για να παίξει, επιτέλους, ο ΠΑΟΚ και λίγο καλό ποδόσφαιρο.
** Παριστάνοντας τον αφελή, ρώτησα χθες τρεις ανθρώπους του ποδοσφαίρου αν μπορεί ένας προπονητής να μεσολαβήσει ώστε μια ομάδα που δεν βλέπεται να γίνει στοιχειωδώς υποφερτή και σιγά-σιγά ελκυστική. Ηταν ένας πρώην διεθνής τερματοφύλακας, ένας βετεράνος άσος, από τους κορυφαίους στην ιστορία του ΠΑΟΚ και ένας εν ενεργεία Ελληνας προπονητής, που αυτή τη στιγμή δουλεύει σε ομάδα Β’ εθνικής. Και οι τρεις μου είπαν το ίδιο πράγμα: “Φυσικά, μπορεί. Πρέπει να δουλέψει τακτική. Πρέπει ακόμη να ασχοληθεί ιδιαιτέρως με ορισμένους παίκτες, αν τυχόν δεν δίνουν αυτά που μπορούν να δώσουν. Σε κανέναν… άμπαλο δεν μπορεί να μάθει μπάλα ο προπονητής. Mπορεί, όμως, αν δουλέψει να βελτιώσει τον κάθε παίκτη και να τον βοηθήσει να ξεπεράσει ορισμένες αδυναμίες του. Και όταν ξέρει ότι έχει να κάνει μ’ έναν παίκτη, ο οποίος μπορεί, αλλά δεν το δείχνει, πρέπει να ασχολείται συνεχώς μαζί του για να βρει το ‘κουμπί’ του”
** Λίγο-πολύ την ίδια άποψη είχα και χάρηκα με τις απαντήσεις που πήρα. Συνεπώς, το ερώτημα είναι το εξής: Ζητάς από τους παίκτες να παίξουν καλό ποδόσφαιρο. Μάλιστα. Ναι, αλλά αυτό μια κουβέντα είναι. Θα παίξουν επειδή το ζήτησες; Και για να παίξουν έπρεπε να σε ακούσουν να το ζητάς; Και που το ζήτησες, τι έγινε; Ξαφνικά θα αρχίσουν να συναρπάζουν τα πλήθη εκείνοι, που δεν μπορούν να αλλάξουν δεύτερη πάσα μεταξύ τους; Όχι, βέβαια.
** Δεν παρακολουθώ προπονήσεις του ΠΑΟΚ, δεν ξέρω τι είδους δουλειά κάνει ο Μάκης Χάβος. Μόνο βλέπω. Βλέπω τους αγώνες και διαπιστώνω αυτό που αντιλαμβάνεται -νομίζω- ο κόσμος όλος. Η ομάδα δεν έχει βοήθεια από τον προπονητή. Ισως λόγω απειρίας, ίσως λόγω περιορισμένων γνώσεων, εξ αιτίας της μικρής ηλικίας του Χάβου, γεγονός είναι ότι δεν υπάρχουν ίχνη βελτίωσης. Αντίθετα, ακόμη και εκείνοι που ξέρουν μπάλα, όπως λέμε, κινδυνεύουν να την ‘ξεχάσουν’.
** Αυτό που συνέβη την περασμένη Κυριακή (και δεν ήταν η πρώτη φορά) από μόνο του «λέει» πολλά. Μόλις αποχώρησε ο Γκαρσία, ο ΠΑΟΚ έγινε ένα συνονθύλευμα παικτών, που έπαιζαν στο… κουτουρού και η καλή πάσα έγινε μέγα ζητούμενο. Πώς να ευχαριστηθεί ο κόσμος ποδόσφαιρο, πώς να δημιουργηθούν ευκαιρίες, πώς να μπει το γκολ και πώς να έρθει η εύκολη νίκη;
** Οι 20 και περισσότερες μέρες, που μεσολαβούν από τη λήξη της κανονικής περιόδου έως την έναρξη των πλέι οφ, δίνουν μια ελπίδα ότι η ομάδα θα “φρεσκαριστεί” και κάποιοι παίκτες θα ξεκουραστούν, ώστε να δούμε έναν αλλιώτικο ΠΑΟΚ. Αν και ο Χάβος μπορέσει να δώσει κάτι περισσότερο, ίσως δικαιωθεί η ελπίδα και ίσως δούμε πράγματι λίγο καλό ποδόσφαιρο. Λίγο, έστω…
metrosport
