Ήταν μεσημέρι Παρασκευής 23 Απριλίου, πριν από έναν χρόνο, όταν το συνεργείο της ΕΡΤ πήρε εντολή να συνοδεύσει τον Γιώργο Παπανδρέου στο ακριτικό Καστελόριζο. Εκεί όπου, με φόντο μια… πράσινη βάρκα που αρμένιζε στα γαλήνια και αμέριμνα νερά του Αιγαίου, ο Πρωθυπουργός προχώρησε στο δραματικό, και ιστορικό πλέον διάγγελμα, για να εξηγήσει τους λόγους προσφυγής της Ελλάδας στον μηχανισμό οικονομικής στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.Από τότε, το Μνημόνιο μπήκε στη ζωή μας, η Ελλάδα έγινε μια άλλη χώρα, με αισθητά περιορισμένα περιθώρια εθνικής κυριαρχίας και αυτοδιάθεσης. Το σκηνικό ωστόσο το οποίο είχε συνθέσει τότε το πρωθυπουργικό επιτελείο, ήταν επικοινωνιακά ενδιαφέρον: Από το ακροτελεύτιο σύνορο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, πολλαπλασιάζοντας τα επικοινωνιακά μηνύματα που έστειλε στο υποσυνείδητο του μέσου ψηφοφόρου. Πάνω απ’ όλα όμως, μεσημέρι Παρασκευής, μιας δύσκολης ώρας για τον Τύπο, που διευκόλυνε μονάχα τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά ΜΜΕ. Ως γνωστόν άλλωστε… τα γραπτά είναι αυτά που μένουν, ενώ η εικόνα, όσο δυνατή και αν είναι, ξεθωριάζει. Αφήστε που περιορίζεται στο «φαίνεσθαι», και όχι το «είναι» της πραγματικότητας που καλείται να περιγράψει.Λόγω της Παρασκευής όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου πόνταρε τότε στο 48ωρο του Σαββατοκύριακου που θα ακολουθούσε, ώστε να μην δοθούν μεγάλες διαστάσεις στις αρνητικές πτυχές του διαγγέλματος από το Καστελόριζο. Κάτι δηλαδή που επαναλαμβάνει και σήμερα, με το «Καστελόριζο 2». Παρασκευή μεσημέρι, πρώτα υπουργικό συμβούλιο, μετά Κοινοβουλευτική Ομάδα, και στο τέλος Πολιτικό Συμβούλιο. Ακολουθεί και πάλι Σαββατοκύριακο. Και μάλιστα, αυτό που προλογίζει τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα.Η επικοινωνιακή στόχευση είναι και πάλι προφανής. Όπως και η στρατηγική της «συσσώρευσης» σημαντικών δράσεων μέσα σε ένα 24ωρο, ώστε τα συμπεράσματα που θα εξαχθούν να… μπερδεύονται μέσα στην ποικιλία και την πολυπλοκότητά τους. Εκείνο ωστόσο που φαίνεται να μην κατανοούν στην Κυβέρνηση, είναι ότι το… sequel του Καστελόριζου αναμένεται από την κοινωνία όχι με προσμονή χαράς, αλλά με αγωνία στα όρια του τρόμου. Και το Σαββατοκύριακο, όπως και το Πάσχα που ακολουθεί, δεν θα λειτουργήσουν ως μηχανισμοί λήθης όσων ανακοινώνονται σήμερα. Στο σπίτι του ο καθένας, με την οικογένεια και τους φίλους του, και αργότερα στο χωριό του, θα συζητάει μονάχα το πόσο πιο βαθιά στην εθνική απόγνωση μας βύθισε το ΠΑΣΟΚ. Της δε απόγνωσης, ακολουθεί ως γνωστόν η αναζήτηση της λύτρωσης…
