Τι και αν γνώρισε τον πόνο, θλίψη, τις κακουχίες και τους ξεριζωμούς, τίποτε δε τον σταμάτησε. Στάθηκε όρθιος και με πείσμα αντιπάλεψε τις δυσκολίες της ζωής και σήμερα ημέρα των γενεθλίων του και της ονομαστικής του εορτής πατώντας τα 110 χρόνια, χαίρεται και απολαμβάνει τις χαρές της ζωής, μαζί με τα παιδιά του τα εγγόνια του, τα δισέγγονα του και τα τρισέγγονα του. ο Χαράλαμπος Μητσόγλου γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1902 στο χωριό Ντοούζ Αγά της Πάφρας του Πόντου. Έζησε και βίωσε τα θλιβερά γεγονότα του ξεριζωμού του ποντιακού Ελληνισμού. Μιλά με διαύγεια πνεύματος για την ζωή του στον πόντο και τον ερχομό του στην Ελλάδα. Οι αφηγήσεις του συγκλονιστικές. Οι διωγμοί και οι σφαγές των Ελλήνων, περνούν από το μυαλό του σαν κινηματογραφική ταινία. Διηγείται με ακρίβεια και με χρονολογίες όλα όσα γεγονότα διαδραματιστήκαν στις αλησμόνητες πατρίδες. Είδε την σφαγή των συμπατριωτών του στο Χωριό Σούρμελο, της ορδές του Τοπάλ Οσμάν να καίνε και δολοφονούν χωρίς οίκτο. Είδε να σκοτώνουν τους γονείς του και τους συγγενείς του. Είδε και έζησε την μεγάλη σφαγή στην Πάφρα. Θυμάται έντονα την φυγή των συμπατριωτών του στα βουνά το 1916 και το 1918 για να γλιτώσουν από του Τούρκου το μαχαίρι. Γνώρισε και έζησε την δυστυχία και την πείνα και όπως λέει χαρακτηριστικά «επιβιώσαμε τρώγοντας χελώνες και χόρτα ». Κάθε αναφορά στην μαύρη περίοδο εκείνη είναι συγκλονιστική. Όταν αναφέρεται στα δραματικά γεγονότα της περιόδου εκείνης η θλίψη και ο πόνος στο πρόσωπο του είναι έκδηλος. Παρόλα αυτά δεν στάματα να διηγείται τα γεγονότα εκείνα στα παιδιά του στα εγγόνια του και τρισέγγονα του, ώστε να μην λησμονηθούν όχι για λόγους εκδίκησης αλλά για λόγους ιστορικής αυτογνωσίας. Το 1924 εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του αρχικά στο Κοκκινοχώρι Λαγκαδά και αργότερα στην Νυμφόπετρα. Σήμερα διαμένει στον Ασκό Θεσσαλονίκης φιλοξενούμενος της κόρης του.
Σχετικα σχολια. Κάντε κλικ εδώ
http://taxalia.blogspot.com/2011/02/110.html
http://taxalia.blogspot.com/2011/02/110.html
