ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και όσο το δυνατόν ψύχραιμα. Μας ενδιαφέρει να συντηρούνται οι εθνικοί αυτοκινητόδρομοι ή να τους αφήσουμε στην τύχη τους κι όποιον πάρει ο χάρος; Μάλλον θα συμφωνήσουμε ότι πρέπει να συντηρούνται. Ωραία! Εφόσον πρέπει να συντηρούνται, πρέπει να συμφωνήσουμε και ποιος θα πληρώνει το κόστος. Για παράδειγμα, μόνο για την Εγνατία χρειάζονται εβδομήντα εκατομμύρια το χρόνο. Να τους συντηρήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση αποκλείεται. Εκείνη τους συγχρηματοδότησε. Να τους συντηρήσουν ομάδες εθελοντών δε φαίνεται πολύ ρεαλιστικό. Συνεπώς, ή θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι ή θα πληρώσουν οι χρήστες.
Να πληρώσουν οι φορολογούμενοι σημαίνει ότι ο συνταξιούχος της Λέσβου θα επιβαρύνεται για κάτι που ίσως δε δει ποτέ στη ζωή του. Εξίσου σημαίνει ότι δε θα πληρώσει δραχμή ο ιδιοκτήτης φορτηγού που τον χρησιμοποιεί και τον φθείρει καθημερινά, αλλά, κατά τα ελληνικά ειωθότα, δηλώνει εισοδήματα στα όρια του αφορολόγητου. Στην ίδια συνομοταξία ανήκει και η παραλλαγή πρότασης για την «ελβετική βινιέτα», να πληρώνουν όλοι οι οδηγοί ένα ποσό μαζί με τα τέλη κυκλοφορίας και να μην υπάρχουν διόδια. Μόνο που η Ελβετία είναι μικρή χώρα με πυκνό δίκτυο καλών δρόμων, άρα όλοι λίγο ώς πολύ επωφελούνται, ενώ στην Ελλάδα ο επαρχιακός δρόμος Μυτιλήνης - Αγιάσου και ο αυτοκινητόδρομος Θεσσαλονίκης - Κοζάνης είναι η μέρα με τη νύχτα. Καθόλου παράδοξο που τέτοιες προτάσεις συγκινούν σε μία χώρα όπου οκτώ στους δέκα ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και εισοδηματίες παριστάνουν ότι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, αλλά, αντί να ταλαιπωρούμαστε με τέτοιες συζητήσεις, είναι προτιμότερο να βγούμε και να πούμε το υπονοούμενο. Οτι και για τους αυτοκινητόδρομους θα πληρώνουν τα συνηθισμένα κορόιδα, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Πάντως, η εικόνα ενός οδηγού που σταματά με το τζιπ των τριών χιλιάδων κυβικών στα διόδια και σηκώνει «αγωνιστικά» την μπάρα είναι εξαιρετικά αμφισβητούμενης αισθητικής.
Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για τη σημασία των ΣΔΙΤ, για τις παραχωρήσεις σε ιδιώτες, για υπέρογκες χρεώσεις ή για τα διόδια σε δρόμους που «θα» γίνουν αυτοκινητόδρομοι. Αλλά όσο το «κίνημα των διοδίων» δεν κάνει διακρίσεις και διεκδικεί το δικαίωμα να μην πληρώνει ποτέ κανένας, ούτε καν στην «Εγνατία», που είναι ο ορισμός του κρατικού, υποδειγματικού αυτοκινητόδρομου, έχουμε κάθε δικαίωμα να το θεωρούμε απλώς ένα πρόσχημα για το τζαμπατζιλίκι.
