«Τα σπαράγγια, σε σύνολο καλλιεργούμενων στρεμμάτων, είναι τριάντα πέντε χιλιάδες στη χώρα μας. Οι εξαγώγιμες ποσότητες είναι πλήρως πιστοποιημένες μέσω εφαρμογής του συστήματος ολοκληρωμένης διαχείρισης. Το ελληνικό σπαράγγι θα συναντήσει έντονο ανταγωνισμό τα επόμενα χρόνια, κυρίως από την Ισπανία, λόγω της πρωιμότητας της παραγωγής και γιατί διαθέτει και ένα ταχύ δίκτυο διανομής, αλλά και από τη Γαλλία.
Επιπλέον, υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος, ο οποίος έχει να κάνει με τη Γερμανία, η οποία είναι η χώρα που ως επί το πλείστον οι Έλληνες παραγωγοί στέλνουν τα σπαράγγια τους. Όταν έχει αύξηση της εγχώριας παραγωγής η Γερμανία, οι δικές μας προοπτικές θα μειωθούν. Άρα τι πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να έχουμε θετικές προοπτικές. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Επίσης, θετικές προοπτικές εμφανίζει και η αγορά της Ρωσίας, μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο που είπα στην αρχή. Έχουμε σαράντα ομάδες παραγωγών και αγροτικών συνεταιρισμών.
Βασικό μας πλεονέκτημα είναι η ποιότητα.
Βασικό μας μειονέκτημα είναι η έλλειψη ιδιόκτητων δομών συσκευασίας και τυποποίησης από τους ίδιους τους παραγωγούς, οι οποίοι τι κάνουν; Βασίζονται σε εμπόρους μεταποιητές που πιέζουν προς τα κάτω τις τιμές. Εδώ χρειάζεται μία προσπάθεια και παρέμβαση για την οργάνωση. Δεν υπάρχει αναπτυξιακός προσανατολισμός και η πολυδιάσπαση σε πολλές ομάδες παραγωγών και ιδιόκτητα συσκευαστήρια, μειώνουν το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στις αγορές του Μονάχου. Το 2009 ήταν η χειρότερη ίσως χρονιά του σπαραγγιού. Είναι γνωστά, αναφέρθηκαν και οι άλλοι συνάδελφοι. Υπήρχε και μία συντονιστική επιτροπή σπαραγγοπαραγωγών Ημαθίας-Πέλλας. Υπήρχαν σοβαρότατα προβλήματα και στην Καβάλα και στον Έβρο και στην Αιτωλοακαρνανία. Όλοι μαζί συντονίστηκαν για να φωνάξουν ότι το σπαράγγι θα πρέπει να στηριχθεί για δύο κυρίους λόγους. Γιατί είχαμε όλη αυτήν την καταστροφή, η οποία έφερε μία τεράστια καθυστέρηση λόγω της κακοκαιρίας στη χώρα μας και η πρώιμη έναρξη της σεζόν των γερμανικών σπαραγγιών δημιούργησε ένα σοβαρότατο ζήτημα. Αντί να έχουν τρεις μήνες οι δικοί μας παραγωγοί να συλλέγουν το σπαράγγι, συλλέξανε μόνο ένα μήνα, γιατί πέρασε η χρονική περίοδος, όπως καταλαβαίνετε, έβγαλαν πρώιμα σπαράγγια στη Γερμανία και χάθηκε η δική μας παραγωγή. Αυτό, στις σημερινές συνθήκες, για τους αγρότες είναι το χειρότερο χτύπημα που θα μπορούσε να τους συμβεί. Ήδη έχουν ένα τεράστιο κόστος παραγωγής με τα καρτέλ που λειτουργούν ασύδοτα και δεν διασφαλίζεται το προϊόν τους και η τιμή προϊόντος. Εδώ ακριβώς πρέπει να παρέμβετε εσείς. Πρέπει να στηριχθεί για το 2009 το εισόδημα όλων των σπαραγγοπαραγωγών, μέσω της καταβολής των σχετικών αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ. Πρέπει να συγκροτηθεί εθνικός φορέας σπαραγγιού για τη χάραξη μίας μακροπρόθεσμης στρατηγικής και πολιτικών για το ελληνικό σπαράγγι όσο και για την προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων και αναλογική αντιπροσώπευση στα όργανα αυτού του φορέα. Πρέπει να χρηματοδοτηθούν από την πολιτεία με υψηλά ποσοστά επιχορήγησης μέσω του επενδυτικού νόμου και των επιχειρησιακών προγραμμάτων του ΕΣΠΑ επενδύσεις αξιοποίησης της γεωθερμίας και του φυσικού αερίου τόσο από τους συνεταιρισμούς, όσο και από τις ομάδες παραγωγών και πρέπει να υπάρχει, εάν θέλετε, και αξιοποίηση, όπως αναφέρει η Συντονιστική Επιτροπή της Ημαθίας του στρατιωτικού αεροδρομίου Παλαιοχωρίου του Δήμου Πλατέως, γιατί θεωρούν -και νομίζω ότι έχει μεγάλη βάση αυτό- ότι από εκεί κατευθείαν τα σπαράγγια μπορούν να φεύγουν στη Γερμανία. Στις δενδροκαλλιέργειες έχουμε κάτι ανάλογο».
