Κολονία. Στάση δύο ωρών. Ποτέ δε λες όχι για δύο ώρες στην Κολονία. Ο αυστηρός καθεδρικός ναός βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το σιδηροδρομικό σταθμό. Φαίνεται σκοτεινός και τρομακτικός για όσους έρχονται από το βαλκανικό νότο, έχοντας εικόνες βυζαντινές, αλλά θεωρείται υπόδειγμα γοτθικού ρυθμού και στην προτεσταντική συνείδηση περιβάλλεται από αίγλη. Ο Dom είναι το έμβλημα της Κολονίας και μέρα νύχτα προσκυνητές ή τουρίστες φωτογραφίζουν τα τέρατα της Αποκάλυψης που καιροφυλακτούν στις κολόνες του. Η πιο ωραία εποχή του είναι ο μήνας πριν από τα Χριστούγεννα, τότε που στη μικρή πλατεία του στήνεται η πιο κομψή από τις χριστουγεννιάτικες αγορές της πόλης, με ξύλινα παιχνίδια και χειροποίητα μπιμπελό. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται το μουσείο με τα εκθέματα από τη ρωμαϊκή περίοδο της πόλης που τότε ιδρύθηκε. Colonia, δηλαδή αποικία, το πιο προχωρημένο σημείο της ρωμαϊκής εγκατάστασης στη χώρα των Γότθων.
Λίγο πιο κάτω βρίσκονται τα δυο μεγάλα βιβλιοπωλεία της πόλης. Παίρνεις όποιο βιβλίο θέλεις από τα ράφια κι ένα κύπελλο καφέ, και μπορείς να περάσεις όλη τη μέρα στο σαλόνι του. Και ακριβώς δίπλα βρίσκεται το γκουρμέ κατάστημα της «Galeria». Mαταιοδοξία; Ραφινέ γευστικές προτιμήσεις; Μόδα; Διάθεση για ένα μάθημα αισθητικής, έτσι όπως παρουσιάζονται τα εμπορεύματά του; Ο,τι κι αν ισχύει, είναι πάντοτε γεμάτο...
Πέρασα από τα εξωτικά φρούτα. Παπάγιες από τη Βραζιλία, μάμπο από την Κόστα Ρίκα και αβοκάντο από τη Νικαράγουα. Καλά, εμείς δεν έχουμε κλίμα για παπάγιες και αβοκάντο. Μήπως στα φρούτα; Ισπανικά ροδάκινα, νοτιοαφρικάνικα κουμ κουάτ, γαλλικά δαμάσκηνα, μέχρι και τουρκικά σύκα -μισό ευρώ το κομμάτι. Μήπως στα λαχανικά; Ολλανδικά μαρούλια, ιταλικές ντομάτες, βελγικά λαχανάκια, λιθουανικά αποξηραμένα μανιτάρια και φασολάκια με σφραγίδα Ναϊρόμπι, Κένυα.
Λοιπόν, σ' ένα κατάστημα όπου μπορούσες να βρεις τα πάντα απ' όλο τον κόσμο, ελληνική παραγωγή δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Πολύ φυσικό. Πρώτον, επειδή παλαιότερα στείλαμε τόση σαβούρα στην Ευρώπη, ώστε οι άνθρωποι μας βλέπουν με μισό μάτι. Και δεύτερον, κυρίως αυτό, γιατί το καθεστώς του προστατευτισμού, έτσι όπως το στρεβλώσαμε και το εξευτελίσαμε, έκανε τους Ελληνες αγρότες να χάσουν τα αντανακλαστικά τους. Αντί να καλλιεργούν προϊόντα που να απευθύνονται και να στέκονται στις αγορές, το έριξαν στο βαμβάκι με τις σίγουρες επιδοτήσεις και την πρέφα στο καφενείο.
Σήμερα, η γη που θα μπορούσε να παράγει σχεδόν τα πάντα δεν παράγει τίποτε…
Του Μάκη Βοϊτσίδη στον Αγγελιοφόρο»
