Δύο εκατομμύρια ανέλεγκτες φορολογικές δηλώσεις σημαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον, κάτι δεν πήγε καλά όλα αυτά τα χρόνια με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Δεύτερον, από το πρωί ώς το πρωί να δουλεύουν οι εφορίες δεν μπορούν να τις φέρουν βόλτα. Για το ένα μπορούμε να συζητάμε όσο τραβάει η ψυχή μας. Για το άλλο, ισχύει το δημώδες «από τη ζημιά κέρδος δε βγαίνει». Βεβαίως, είναι ξεφτίλα να συνηθίζεις τον κόσμο στις περαιώσεις, αλλά ο Παπακωνσταντίνου δε φαίνεται ο τύπος του πολιτικού «έχουμε να βολέψουμε και πέντε δικούς μας». Στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα θα μπορούσε να είναι μέχρι υπουργός Βορείου Ελλάδος και στη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή μέχρι υπουργός Αιγαίου. Μεγαλωμένος πολιτικά στα γραφεία της Κομισιόν, όπου ακούνε Ελλάδα και φαντάζονται τύπους αραχτούς να περιμένουν κάποια επιδότηση με το φραπέ στο χέρι, αν του ανέθεταν υψηλότερα καθήκοντα, θα τους χαλούσε το mood του πάρτι. Αλλά το μαχαίρι του ελλείμματος βρίσκεται στο δικό του λαιμό και σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεσαι πρακτικός. Κάλλιο πέντε και στο χέρι. Οταν το μπαταξιλίκι πάει σύννεφο, ακόμη και οι τράπεζες δέχονται διακανονισμούς. Δε θα δεχτεί το Κράτος που στις εισπράξεις κινείται σαν χελώνα στην ανηφόρα; Και όποιος πει «δουλειά τους είναι να βάλουν τη χελώνα να τρέξει», προφανώς δεν έχει διάθεση για σοβαρή κουβέντα. Το κακό με το ΠΑΣΟΚ είναι ότι είπε πολλά όταν τουλάχιστον έπρεπε να σιωπήσει. Από τον πρωθυπουργό, με το «λεφτά υπάρχουν», μέχρι τους οπαδούς του στις κοκορομαχίες των καφενείων, το ΠΑΣΟΚ της αντιπολίτευσης συμπεριφέρθηκε λες και δεν υπήρχε περίπτωση να αναλάβει ευθύνες εξουσίας και να διαχειριστεί προβλήματα. Κάπου σ' αυτό το σκηνικό χώρεσε και ο σημερινός υπουργός οικονομίας που για την τελευταία περαίωση της Νέας Δημοκρατίας είχε πει ακριβώς ό,τι του λέει τώρα ο Σταϊκούρας από τα σκαλοπάτια της Ρηγίλλης. Ο τυφλοσούρτης της ελληνικής πολιτικής δεν εκσυγχρονίζεται. Αντιπολίτευση ισοδυναμεί με «όχι». Πάντως, το πρακτικό ερώτημα είναι αν στο «χέρι» θα φτάσουν έστω κι αυτά τα πέντε. Μπορεί αυτήν τη φορά η πελατεία να είναι μεγαλύτερη από τα κεσάτια της «τακτοποίησης» των ημιυπαιθρίων, αλλά το παρελθόν των περαιώσεων στην Ελλάδα δεν επιτρέπει όνειρα. Ολοι ξέρουν ότι είτε πληρώσουν, είτε δεν πληρώσουν, έλεγχος δε θα γίνει. Ακόμη τους κοροϊδεύει ο γείτονας που έκανε τον κουφό την τελευταία φορά και κανένας δεν τον ενόχλησε…
Του Μάκη Βοϊτσίδη στον «Αγγελιοφόρο»
