Με τον Αλαβάνο δεν υπάρχει μέση λύση. Ή συμφωνείς μαζί του, οπότε βάζεις φωτιά σε ό,τι βρίσκεις μπροστά σου, ή διαφωνείς, οπότε αντιμετωπίζεις το φαινόμενο με συγκατάβαση και αναρωτιέσαι «τι άλλο θ' ακούσουμε ακόμη». Θα πείτε, υπάρχει και κάτι ενδιάμεσο. Να σου αρέσουν τα κηρύγματα του «απλού μέλους του ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου», αλλά ο μπαμπάς να έχει σπίτι στα βόρεια προάστια και οικολογικό εξοχικό από τζιώτικη πέτρα, οπότε βάζεις τα πράγματα στο ζύγι. Λίγη επανάσταση, αλλά το βράδυ στο μαξιλάρι σου. Εχετε δίκιο! Το φαινόμενο ευδοκιμεί στο χώρο αλλά δε δημιουργεί μια κατηγορία μόνο του. Λοιπόν, σύμφωνα με τη διακήρυξη του ανένδοτου για την «εθνική απελευθέρωση» που κήρυξε τις προάλλες ο κ. Αλαβάνος, μεταξύ εκείνων που θα πολιορκούν το Μαξίμου την ώρα που ο πρωθυπουργός θα φεύγει με ελικόπτερο (για να αναλάβουν την εξουσία εκείνοι που «θα νομοθετούν στο δρόμο») θα βρίσκονται και οι… ανύπανδρες κορασίδες. Για όσους αγνοούν τον όρο, ανύπανδρες κορασίδες είναι γυναίκες που παίρνουν τη σύνταξη του πατέρα τους εφ' όρου ζωής, ανεξάρτητα από το αν εργάζονται ή όχι. Σαράντα χιλιάδες περιπτώσεις, κυρίως κόρες αξιωματικών και δημόσιων υπαλλήλων, που δεν έχουν εισφέρει δραχμή στο ασφαλιστικό σύστημα αλλά κοστίζουν στον προϋπολογισμό πάνω από πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Η ρύθμιση, που ισχύει εδώ και τριάντα χρόνια, προβλέπει ότι η σύνταξη διακόπτεται μόλις η κόρη παντρευτεί, αλλά, εάν χωρίσει, ξαναρχίζει από την επόμενη μέρα. Περιττό να ειπωθεί ότι ένας τέτοιος παραλογισμός, σε συνδυασμό με την ελληνική καπατσοσύνη, έκανε θαύματα. Ακόμη και βιομηχανία εικονικών διαζυγίων στήθηκε, προκειμένου να πέφτει το παραδάκι. Μακάρι να ήταν απλώς μια ακόμη υπερβολή του κ. Αλαβάνου. Είναι, όμως, εκδήλωση μιας αντίληψης που διακατέχει τμήματα της κοινωνίας πολύ ευρύτερα εκείνων που το νεότευκτο «Μέτωπο για την Αλληλεγγύη και την Ανατροπή» ονειρεύεται να συσπειρώσει. Ολα τα κιλά, όλα τα λεφτά, τίποτε να μην αλλάξει, κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα, ας κόψουν το λαιμό τους να βρουν χρήματα. Τώρα, γιατί πρέπει οι φορολογούμενοι να πληρώνουν για να παίρνει σύνταξη η κόρη του αξιωματικού που δε δούλεψε ούτε μέρα στη ζωή της, γιατί οι ασφαλισμένοι του ιδιωτικού τομέα δεν έχουν τέτοιες πολυτέλειες και πώς μπορεί ένα ασφαλιστικό σύστημα ν' αντέξει υπό τέτοιες συνθήκες, είναι πολύ πεζές ερωτήσεις για να μπορούν να προσεγγίσουν την οραματική πολιτική του κ. Αλαβάνου.
